9 maart, Zondag avond, laat,
Een poging gedaan om te slapen na het slopende Volksmuziekweekend op Schier. Maar het wil niet echt. Na twee avonden baldansen en spelen tot een uur of drie is het moeilijk om nu al de slaap te vatten. En bovendien, wat is het hier akelig stil in huis.
Geen trekzakkentonen die uit alle hoeken en gaten komen. Geen gelach en druk gepraat. Alleen in mijn hoofd galmen de deuntjes nog na. En dan al die gezichten en stemmen van al die nieuwe mensen die voor mijn geestesoog verschijnen. Het lijkt wel één grote droom te zijn geweest
.
Het is een apart wereldje, maar met veel hartelijke mensen
.
Marco heeft me weer helemaal verstelt doen staan. Hij heeft volgens mij amper zijn duurbetaalde hotelbedje gezien. Begon pas te leven als ik sliep. Zat toch elke ochtend weer op tijd in het muzieklokaal
. En dat zonder koffie! Een kater van een seconde en dan kon hij er weer tegenaan. De hele nacht praten, dansen, drinken
, spelen, en wandelingen maken met interessante dames en heren. Man, man wat een kerel is me dat toch.
:
Grappig om in deze thread weer terug te lezen hoe het een jaar geleden allemaal begon met deze spansclub. Ik heb nu weer een beetje hetzelfde gevoel.
We jammer dat Mota dit jaar er zo voortijdig de brui aangaf terwijl hij vorig jaar niet te stoppen was
Inloggen
Help
Zoeken
