Fille schreef:
ennys schreef:
Zijn al die mensen dan folkies? Dan moet half bretagne wel folkie zijn!
Het is in Bretagne natuurlijk ook wel nationalistisch verantwoord om traditioneel (of revival, zoals jij zegt) te dansen.
Ik weet niet of al die mensen daar iets met 'folk' hadden, ze hadden wel allemaal iets met 'bretons', en de muziek en de dans horen onlosmakelijk bij de cultuur in de ogen van de mensen daar. Bij de springlevende cultuur wel te verstaan.
Je hebt het heel goed gezien: ik denk dat bretonse muziek vooral onderdeel is van bretons nationalisme. Het zijn geen folkies. Maar het heeft vooral ook helemaal niets met traditionele muziek te maken.
Dit begrijp ik dus niet, Fille. Zeg je nu dat, omdat Bretonse muziek aldaar vooral wordt omarmd door lokale nationalisten en niet door folkies, het daarom geen traditionele muziek is? De intentie van mensen heeft met traditie niets te maken. Traditie is gewoon gedrag dat een bepaalde groep mensen gedurende langere periode vertoont omdat het hen - vaak op een heel beperkte manier - bindt. Nationaliteit was natuurlijk wel heel belangrijk om tradities overeind te houden tegenover andersdenkende opposities. Omdat Bretagne een behoorlijke afkeer heeft van de Franse eenheidsstaat, is het logisch dat de Bretonse tradities, waaronder de Bretonse muziek, die zich - dat valt niet te ontkennen - behoorlijk onderscheid van muziekvormen uit de rest van 'Frankrijk', ook politiek worden ingezet. Je laat daarmee dan zien dat je Bretons bent, en niet Frans. En in hedendaags bal folk heeft die verdieping inderdaad niet plaatsgevonden, want bal folk is hier een a-politieke manier om lekker met elkaar een feestje te bouwen, te dansen, te kwekken en te genieten van muziek... met gelijkgestemden! OK, het onderscheid vegetari?r-niet-vegetari?r speelt dan af en toe op, maar wij vinden ons - ff kort door de bocht - bij de gebreide geitenwollensok ?f de aangeplakte vleermeisjesvleugels. Uiteraard zolang dat vergezeld gaat van een muziekinstrument.
Op een vergelijkbare manier kun je de socialistische liederen als een cultureel erfgoed of een traditie beschouwen. Een dode traditie inmiddels, hoewel die nog door veel mensen wordt gekend. In de bloeiperiode leverde dat ook mooie muziekstukken op, naar huidige maatstaven af en toe wat bombastisch, maar destijds met een politieke potentie waardoor meer mensen zich dat ook muzikaal eigen wilden maken en in koren gingen zingen of instrumenten gingen bespelen. Hetzelfde geldt voor de psalmen en gezangen in de kerken, waarvoor ook veel prachtige muziekwerken zijn gebruikt. Mede door die intrinsieke schoonheid beklijft iets en kan het tot cultuur en traditie verworden.
Als ik even een eerdere reactie van je teruglees, Fille, schrijf je dat je eerst fan was van Bretons, totdat je de schoonheid van de muziek uit de Auvergne aangereikt kreeg. Nu snap ik zonder meer dat Auvergne-muziek een graad anders is als Bretons. Maar: is het omdat je, naarmate je beter wordt op jouw instrument, meer behoefte krijgt aan individuele technische en muzikale ontplooiing ? la Auvergne met z'n klikkerdieklaks die je zelf ergens moet plaatsen in plaats van bij de Bretonse muziek waarbij vooral de herhalende, meditatieve kant moet worden bezocht? Of is het omdat blijkt dat in het land van oorsprong de muziek onderdeel is van een politieke beweging zodat je dus partij moet kiezen op basis van politieke, in plaats van muzikale gevoelens?
Want op dat punt is mij iets dergelijks overkomen met het wegwijs worden in Ierse muziek. In een Iers liedje werd de aanwezigheid van 'the border in our head' ernstig bekritiseerd. Als jonge - dus goedgelovige - hollander dacht ik in eerste instantie: dat gaat de goeie kant op. De grens tussen protestant Noord-Ierland en katholiek Ierland wordt dus voorgesteld als een gedachtenspinsel. H?h?, eindelijk is er een Ierse tekstschrijver die een knuppel in het hoenderhok gooit en iets van de problemen relativeert. Een dag later vertelde mijn Ierse maatje: als je de kaart van Ierland 90 graden tegen de klok indraait, zie je met een beetje goede wil dat het eiland eruit ziet als een beer. En waar loopt die vermaledijde grens? Juist! Dus wat is nu de essentie van het lied?
Als je het mij vraagt, zijn socialistische strijdliederen, IRA-liederen, christelijke psalmen en gezangen, Hollandse kruispolka's en horlepiepen, Bretonse dro's, Auvergniaanse bourr?es en Zw??dse Smorregasteri?s gewoon tradities. En als je je aan de achterliggende politieke flauwekul te erg stoort, dan ga je er tegenin of je negeert het gewoon. Ook negeren kan onderdeel worden van een traditie. Als er genoeg mensen zijn die dat ook zo vinden, ontstaat daaruit wellicht weer een traditie. Zoals dus misschien bal folk (uiteraard naar Nederlandse maatstaven, enigszins schatplichtig aan onze zuiderburen maar met iets minder glitters vanwege onze traditionele krenterigheid en vooral ver verwijderd van politieke intriges die we toch niet begrijpen zoals daar zijn op Corsica, Bretagne, Baskenland en (Noord-)Ierland.
Omdat Bretagne een behoorlijke afkeer heeft van de Franse eenheidsstaat, is het logisch dat de Bretonse tradities, waaronder de Bretonse muziek, die zich - dat valt niet te ontkennen - behoorlijk onderscheid van muziekvormen uit de rest van 'Frankrijk'"
Denk oa aan de keltische invloeden die volop aanwezig zijn. Ik heb het me wel eens laten uitleggen door Ineke maar het is allemaal best ingewikkeld.
Inloggen
Help
Zoeken
Maarre ik ga stoppen met deze discussie zonder eind, ik zou zeggen maak vooral muziek met je hart, komt het vast goed 
