Het heeft denk ik heel erg te maken met wederom die intentie en de atitude. Ik merkte het laatst toen ik begon aan de Argentijnse Tango. Karlijn, mijn partner, vond het allemaal veeeel te langzaam gaan en wilde eigenlijk beginnen aan de variaties. Ik vond het voor mezelf veel belangrijker om eerst de basis goed onder de knie te krijgen en daar dan op te gaan bouwen. Dan vind ik ook één variatie of pasje per les al veel!
Het niveau van Balfolkdansers is, volgens mij, gemiddeld laag. Mensen die een beetje bovengemiddeld ritmegevoel of meer ervaring hebben, zoals ikzelf, Bart, Wen, Karlijn, Louise, etc, worden al snel gezien als goede dansers. Ik ben geen goede danser, maar een beginner. Ook de workshops en lessen passen zich, volgens mij, aan op het gemiddelde (lage) niveau, waardoor je na een paar seizoenen lessen niet heel veel verder bent. Dat heeft ook te maken met de vele verschillende dansen, zodat je nooit echt een dans in kan duiken en het specifieke karakter eruit kan proberen te halen. Een wals en een scottish en een mazurka lijken dan ineens veel op elkaar, en dan wordt het saai.
Kortom: niet meer verschillende dansen! Meer verdieping in de dansen die er zijn en meer nadruk op het specifieke karakter van de dans, hetgeen wat 'eigen' is aan die dans. Dan zal je ook de iets meer ervaren mensen uitdagen en zullen zij zich ook beter gaan vermaken. Maar ook dit alleen als zij het zelf willen, want je zult ervoor moeten investeren in jezelf en in Balfolk in het algemeen. Dus ook dansen met nieuwe mensen en ze dingen uitleggen. Je investeert daarmee in je hobby en het is ook nog 's hartstikke leuk.