Menno schreef:
Is er ergens in de discussie een onverlaat dan die iets anders beweerde dan? Die kan ook direct op de potentiële verdachten lijst.
Fynn'ya schreef:
En ik denk dat wij als vrouwen daar ook wel medeverantwoordelijk voor zijn.
Togram, ik zou ook voor het 'identificatieprobleem' eens te rade gaan bij de huidige (voormalige?) kroegcie. (Voor niet-Unitassers: de kroegcie is/was een soort 'ordedienst' - klinkt heftiger dan het is, maar het zijn de mensen die ingrijpen bij opstootjes, viespeuken etc.) Unitas had (in mijn tijd, zei de oude heer) sowieso het probleem dat elke avond andere kroko's (kroegcieleden) aan de deur stonden, dus soms was je aangewezen op signalementen die je op de kroegcievergadering had gekregen. Daarnaast was er geloof ik ook contact met andere kroegen over notoire lastpakken, maar verder dan omschrijvingen kwam je natuurlijk niet.
In dit soort situaties was vooral de naam van de persoon waardevol. Het hoeft maar een voornaam te zijn. Als je iemand met zijn voornaam kan aanspreken geef je al een signaal dat je de persoon kent, en het is een extra check om te zien of het de persoon in kwestie is. Ik betwijfel of je iemand kan vragen hoe die heet en als de naam dan inderdaad [censuur] is, hem kan weigeren. Als je zeker weet dat hij het is, kun je hem denk ik er wel op aanspreken dat hij geen beste reputatie heeft en dat je geen ongepast gedrag tolereert.
Ik denk daarom dat je van echt notoire aanranders naam en signalement zou kunnen uitwisselen tussen balorganisatoren. Niet openbaar, maar wel in 1-op-1 contacten. Dus ook geen kettingmails (god forbid), en check bij zulke berichten ook de bron en vraag wat er precies is gebeurd als je zo'n melding binnenkrijgt.
Of het nou een mailtje van een bevriende balorganisator is, of een klacht van een bezoekster tijdens je bal: ik denk dat het allerbelangrijkste is om bij feiten te blijven: wat deed hij? hoe reageerde zij? hoe reageerde hij daarop? En vervolgens om hem op de feiten aan te spreken, en zo min mogelijk op jouw of haar interpretatie ervan. "Hij zit achter me aan" is een interpretatie, "ik heb hem al vijf keer gezegd dat ik niet met hem wil dansen maar hij blijft mij in een houdgreep de dansvloer op sleuren" is een reeks feiten.
Ik zat nog te denken over 'dansweerbaarheidstrainingen': je kan op een dansuitleg kort uitleggen hoe je aangeeft dat je iets niet wil. Je kan het op een dansuitleg even kort oefenen/voordoen: wat zeg je ("ik vind dit te dichtbij", "ik wil dit niet", etc.), en wat doe je (iemand van je afduwen?). Een aanhouders melden bij de organisatie.