mota.spansen.nl

Zowel binnen als buiten Balfolkland zijn er wel wat ideeën over balfolkers in het algemeen ;-) Iedere subcultuur heeft zo zijn eigen gebruiken.

Ik denk wel dat de hele 'rennen anders ben je te laat' cultuur het erg ontoegankelijk maakt voor nieuwe mensen en ergens is dat toch jammer. Ik moet zeggen dat ik het ook wel zat ben soms dat het maar niet lukt om te dansen met de mensen die ik leuk vind, maar ik heb tegen mezelf gezegd dat ik muziek luisteren ook leuk vind. Of, zoals iemand dat ooit zo mooi zei, 'muurbloempjes plukken'.

En als we hier allemaal een probleem mee hebben, en het lijkt erop dat zelfs mensen waarvan je het niet verwacht dit hebben, moeten we er dan misschien niet iets aan willen doen?

Ik ben het helemaal eens met wat Cooper zegt:
En daarom (omdat het niet balfolk-specifiek is, maar gewoon een aspect van Het Leven In Het Algemeen En Hoe Jij Daar Zelf In Staat) ben ik er ook tegen om "er iets aan te doen." Dat klinkt misschien een beetje hard en zo bedoel ik het nou ook weer niet, maar een avondje balfolk is in mijn ogen nou eenmaal geen sessie van groepstherapie op gebied van sociale vaardigheden.

Aan de andere kant ken ik het "probleem" wel en heb ik daar ook wel eens last van, dus ik ben niet tegen alle vormen van "iets er aan doen."

Een vraag-mij-bankje is misschien een optie, en op zich is een blinddate-spelletje op zijn tijd best leuk, maar als dat te lang duurt (2x 3 dansjes is al gauw meer dan een half uur), dan vind ik het eigenlijk alleen maar heel vervelend omdat het de avond zo onderbreekt en ik uit mijn flow raak.

Ik meng nu een beetje datgene wat ik op FB las en wat ik hier lees misschien, met mijn zieke snothoofd (holte-ontsteking...) ben ik niet meer helemaal helder. Maar er kwamen wel een aantal rake opmerkingen voorbij waar ik me bij aan kan sluiten en die ik hier dus in eigen woorden parafraseer (zo stoot ik hopelijk niemand tegen het hoofd - alleen kan dit dan wel weer als plagiaat gezien worden... 't is ook nooit goed! )

Ik ga niet alleen naar een bal om te dansen, maar ook om te luisteren en mijn vrienden te zien, evt om nieuwe mensen te ontmoeten of een drankje aan de bar te doen. Daardoor voel ik niet zo'n druk om per se alle dansjes mee te doen en kan ik ook (of soms juist) van de avond genieten ook als ik bijna niet dans.

Als ik dan toch graag zo veel mogelijk wil dansen, zorg ik dat ik aan het dansen blijf; als ik niet zo snel mijn favoriete partner vind, dans ik met iemand anders. Als ik eenmaal van de dansvloer af ben, voelt voor mij de drempel om er weer op te komen hoger.

Als ik aankom op een bal en ik mensen begroet, kletst ik even en komt er vaak al iets uit in de trant van: "Vanavond wil ik wel een dansje met je doen hoor, het liefst een ...(scottisch/bourree/horlepiep/jam circle)" Als de ander dat ook ziet zitten, is het makkelijker om elkaar aan te spreken eenmaal op de dansvloer.

Ik heb vooral herinneringen aan gefrustreerde gevoelens op Gennetines, waar je favo partners zomaar opeens over 6 verschillende tenten verspreid kunnen zitten. Dan is de selectie opeens niet zo groot meer. Mijn strategie werd dan de volgende: meedoen bij de jig om mannen te testen, een dansje met een willekeurig persoon doen om op de dansvloer te blijven (kan ook weer een nieuwe ontdekking opleveren), en vervolgens tijdens het applaus na dat liedje alvast achter je potentiële slachtoffer gaan staan. Bij de aankondiging van de volgende dans kan je dan heel spontaan - alsof je er toevallig bent uitgekomen - op z'n schouder tikken. Et voilà: je hebt 'm te pakken. Of niet, en dan verdient 'ie het gewoon niet met mij te dansen (dat is dan mijn eigen cognitieve gedragstherapie en manier van coping op dat moment).

_________________
don't hurry, be hippie

Ik ben het niet helemaal met je eens. Het is toch zo dat balfolk een leuke avond moet zijn. Maar een leuke avond, dat betekent toch dat je het met zijn alle gezellig hebt, en dat je het ook met zijn alle probeert gezellig te maken?
* ik ga nu even overdrijven, om mijn punt duidelijk te krijgen. Noem het melodramatisch, sarcastisch of gewoon een beetje gek..

Ik weet dondersgoed dat de wereld niet zo leuk is als dat.
Voor mij is het grootste probleem dat er een vorm van competativiteit is ontstaan in het balfolk..
(Je moet de beste danser zijn, je moet de mooiste rok hebben, je moet er het leukste uitzien, je moet de beste contacten hebben.. of men wil niet met je dansen).

Wanneer er competativitiet ontstaat, ontstaat er strijd.
Waar er strijd is, met alle 'sociale spelletjes' die daarmee gepaart gaan, voel ik mij niet lekker.
Is dat een sociaal gebrek?
Nou, ja, eigenlijk wel dus. Want sociale spelletjes zijn een deel van het leven. Dit betekent niet dat ik ervoor hoef te kiezen om hieraan mee te doen.

Balfolk is heel lang een plek geweest waar iedereen welkom was, waar we juist met zijn allen even een plekje konden vinden buiten de harde realiteit van hoe mensen in de huidige samenleving met elkaar omgaan.

IK vind het doodzonde, dat de bovenstaande zin, in verleden tijd staat..

Ik denk dat met de groei van het balfolk, en het commercialisme ervan, de buitenwereld ook in de balfolk is gekomen. De hardheid van deze buitenwereld dus ook. En daar kunnen we niets aan doen.
Onzekerheid is een menselijke eigenschap, die zal er altijd zijn (wat voor bal dan ook). De manier waarop de omgeving hierop reageerd, kan iemand zijn avond maken of breken. Ik als persoon ben bereidt om mensen te helpen met hun problemen, ook als dat betekent dat er misschien wat 'groepstherapie' aan te pas komt. Ik zoek bewust groepen mensen op, die dit ook zijn. Soms zal ik de therapie nodig hebben, vaak zal ik hem ook geven. Uiteindelijk helpen we elkaar.. (een soort vriendelijkheid zonder er iets voor terug te hoeven, gewoon om de ander te helpen. Dit is iets wat ik helaas bijna alleen maar tegenkom in 'vriendengroepen', maar dan wel op de voorwaarde dat je 'lid' bent van deze groep)

Onzekerheid binnen een competatieve omgeving, kan op verschillende mensen verschillende effecten hebben.

Het effect op mij is geweest dat ik alleen nog maar kies voor de 'kleine' bals, waar de wereld voor die avond weer even een kleine samenleving met alleen maar lieve mensen kan zijn. Dit kan alleen zolang de bals klein blijven. Die bals, daar doe ik het voor!

(en gelukkig is die mogelijkheid er nog, grote bals, voor grote mensen, kleine bals voor kleine kuikentjes )

_________________
ik sport niet, ik dans!

Ik had beloofd een soort van “samenvatting” te maken van de Facebook discussie.
Hierbij daarom een aantal willekeurige quotes.
Ik heb ze anoniem gemaakt om de posters te beschermen.

















































Mijn conclusies:
• Meer mensen blijken last te hebben van “mijn” “probleem”
• Soms ben ik zelfs de aanleiding
• ik moet minder "willen" op een bal

Tijdens de discussie dook er ook een idee op dat ik bij deze van harte wil aanbevelen:

_________________
Beginning dancer: Knows nothing.
Intermediate dancer: Knows everything, but is too good to dance with beginners.
Hotshot dancer: Too good to dance with anyone.
Advanced dancer: Dances everything, especially with beginners.

Godzijdank is er een oplossing! Cabaceo!

Nee bart, dat is geen oplossing voor het probleem dat men hier aankaart. Als iedereen het principe van cabaceo snapt (dat is het met oogcontact vragen, wat ze in tango doen) dan is het inderdaad zo dat je niemand meer hoeft af te wijzen.

Maar dat iemand voor je neus weggekaapt wordt of dat je om een andere reden niet toekomt aan dansen met degene waar je eigenlijk graag mee wil dansen heeft daar weinig mee te maken...

_________________
"on est là pour danser, on n'est pas là pour s'amuser!!"

Maar je kan veel makkelijker op een afstand contact maken met iemand en hebt daardoor dus een minder grote kans dat iemand er in de laatste meter nog tussen springt. Ik vind het echt een goddelijke uitvinding

Ja heel handig, maar meer regels maakt balfolk er niet toegankelijker op.. (vind reserveren ook 3x niks)

Ik dans altijd met een stel onbekenden. Nieuwe gezichten zat, zo komen die ook aan de bak en anders vind je nooit meer nieuwe goede dansers.
Wel jammer dat er zo weining leeftijd genoten zijn (35+ zeg maar). Dat is dan beetje mijn remming, verder heb ik nergens last van (hoef niet perse met de besten te dansen).

Maar het is geen regel hé! Je kunt ook nog steeds mensen vragen door het gewoon te vragen. Maar het werkt ontzettend goed als iedereen een beetje let op of mensen oogcontact proberen te maken. Als iedereen zich bewust is van deze manier van vragen voorkomt dat volgens mij heel wat gedoe.

Ik ben hier ook wel voor moet ik zeggen. Ik laat zelf ook vaak aan mensen weten dat ik wil dansen door oogcontact te zoeken. Zeker in de Musketon als je met iemand wilt dansen die aan de andere kant van de zaal staat is dat een stuk sneller en praktischer dan er heen lopen - dan ben je misschien al te laat en is de dans begonnen.

En wat Bart zegt: het is geen regel. Maar het is wel handig!

Ben ik de enige die het probleem echt niet herkent, of ben ik dan één van die "claimers"?

Als ik met iemand wil dansen dan vraag ik dat, of zeg ik dat van tevoren een keer, of inderdaad met oogcontact.. En als diegene niet wil dansen of al ingepikt is, zijn er vaak genoeg andere mensen om mee te dansen. Als ik niet kan leiden wil ik ook best volgen. En als dat ook niet lukt ga ik fijn naar de muziek luisteren, (zachtjes) bijpraten, kijken naar hoe leuk mensen dansen etc. Ik kom niet alleen voor het dansen, ook voor de muziek en gezelligheid! Ik zie echt het probleem niet.

Jammer dat zo veel mensen het wel een groot probleem vinden. Je zou het technisch kunnen oplossen (zo'n bankje lijkt me wel een goed idee). Je zou er ook op een andere manier naar kunnen kijken (wat saghws ook schreef; minder "willen" of misschien verwachten), maar dat is altijd moeilijker. Als je vindt dat iemand brutaal is in de manier waarop die mensen "claimt" kan je dat ook gewoon zeggen. Wat ook uit de discussie blijkt is dat balfolkies best open zijn om over dingen te praten.

_________________
Hvørjum skal eg dansa við?

En het werkt vast fantastisch voor mensen die 2 normale ogen hebben die allebei dezelfde kant op kijken. Helaas heb ik bijvoorbeeld dat geluk niet. Vanwege mijn oogprothese heb ik 1 oog dat daadwerkelijk contact kan maken (mijn linker) en 1 oog dat altijd maar recht door kijkt en 'contact' kan maken met iemand die ik dus niet eens zie... Dat heeft al eens tot gênante situaties geleid.
En zo ken ik ook wel een man die gewoonweg scheel is. Wie kijkt hij aan?
Edit: ik heb wel eens serieus overwogen om hierom maar een ooglapje te gaan dragen....

Ik ben ook iemand die veel langs de kant staat omdat beoogde (haha, woordgrap....) personen al bezet zijn. Helaas ben ik ook vrij selectief in met wie ik wil dansen, meestal mensen waarvan ik weet dat ze al langer doen en/of kunnen (van workshops bijvoorbeeld) of mensen die ik gewoon ken. Ik spring ook een gat in de lucht als zo'n persoon mij dan vraagt, wat helaas niet heel vaak is.
Mijn persoonlijke overwinning was dat ik Rafael een keer heb gevraagd en dat hij 'ja' zei. Daar teer ik nog steeds op wanneer ik eenzaam aan de kant sta.

Ik heb me er echter ook wel bij neergelegd dat dit dus gebeurt. En vaak komt dat doordat ik te selectief ben, maar ik heb ook wel eens 2 keer achter elkaar (voor dezelfde dans) net 'misgegrepen'. Dat is dan zuur.
Ik ben mezelf aan het aanleren om kijken naar dansers ook een goede tijdbesteding te vinden op een bal. En een rondeau en couple kan ook prima in je eentje, wie weet wordt je dan halverwege opgepikt door iemand die stiekem ook wel wil dansen. Zelfs een beetje rondzwieren op een wals, in je eentje, kan en zou kunnen leiden tot een dansje met een partner.

Dit is mij compleet nieuw, en m.i. niet overdreven maar gewoon niet waar! Er is niks mis mee als mensen goed dansen, proberen er leuk uit te zien en gezellig doen. Maar het is niet zo alsof je het beste moet zijn, en dat mensen anders niet met je willen dansen. Dat is het fijne van balfolk, er zijn genoeg mensen die met iedereen dansen, en er wordt voornamelijk gedanst voor de gezelligheid.

Natuurlijk zijn er altijd mensen die competetief zijn, en daar is verder ook niks mis mee. Het is een goed streven om ergens beter in te worden. Volgens mij is het bij die mensen zelden de bedoeling om anderen er minder door te laten voelen. En het is altijd je eigen keuze om daar wel of niet iets van aan te trekken!

_________________
Hvørjum skal eg dansa við?

Hoi Invar Lees de opmerking bij het sterretje.. dat is dus het stukje overdreven om mijn punt te maken.

Het klopt, je hoeft niet in alles het beste/leukste/mooiste te zijn om te kunnen dansen. Wat wél echt waar is, is dat mensen veel gesloteren zijn geworden op het balfolk. Als men je niet (her)kent, wordt je voor veel mensen afgeschreven om mee te dansen, of je moet eerst buiten de dansjes om gaan 'socializen' om het groepje binnen te komen.

En iedereen heeft zijn mening over competativiteit. Ik hou er niet, ik wordt er niet vrolijk van, ik voel me er niet fijn bij. Dus ik ontloop het. Als mensen letterlijk tegen mij zeggen: 'ja, maar jij kan niet dansen, dus je moet je mond houden want ik ben veel beter' (* is een letterlijke quote), dan hoef ik niet meer met deze mensen te maken te hebben.
Ik ben het overigens niet met ze eens

Maar he, ik ben een zeikerd mtb balfolk, ik heb gebalfolkt in de tijd dat eigenlijk iedereen elkaar kende, en dat was ook nog eens mijn kindertijd/jeugd, dus ik heb er vast en zeker een vertekend beeld van

Het is nog steeds een leuke hobby. En ik ben erg blij dat zoveel mensen ervan kunnen genieten. Ikzelf ben alleen klaar met de grote bals, waar, naar MIJN mening, een hele onpersoonlijke sfeer hangt wanneer je niet 'in' de groep zit (en misschien komt dat juist wel omdat mensen me niet (meer) kennen natuurlijk, dat is zeker een optie)

_________________
ik sport niet, ik dans!