mota.spansen.nl

okee okee :$ Haarlem is beetje uit de richting voor me.... maar ik geef toe dat ik ook niet meer mag klagen nu

Beetje jammer, om zo off-topic te geraken.
Misschien kunnen jullie je polska-geleuter naar één van de topics over andere dansen verhuizen?

Deze bijvoorbeeld: http://mota.spansen.nl/viewtopic.php?t=1390

_________________
If I can't dance, I don't want to be part of your revolution (Emma Goldman)

Wat een leuk topic!

Ik word zelden gevraagd, terwijl ik dat eigenlijk wel erg fijn vind. Having said that...ik heb wel eens geëxperimenteerd met 'grijpbaar kijken' en dat is me eigenlijk nooit goed bevallen...
Als ik eerlijk ben, dan vind ik het prettig om met mensen te dansen die ik ken, al ben ik soms wel erg eenkennig. Hi hi.

Ehm, dus: ik bedenk meestal met wie ik zou willen dansen en ga ook over tot het vragen van die persoon...en als iemand anders me vraagt voordat ik die persoon heb kunnen bereiken, is dat ook leuk.


Mensen weigeren doe ik regelmatig. Mijn lichaam negeert impulsen (plassen, dorst, geen adem...dat soort dingen), dus ik moet af en toe voor mezelf bedenken dat ik nu écht ga plassen, drinken, lucht happen. Het valt me altijd enorm tegen als mensen moeilijk gaan doen als ik nee zeg...dat heb ik vooral dit boombalfestival meegemaakt (maar toen danste ik ook wel echt heel erg weinig). Je vraagt iemand om te dansen, daar is een 'ja' of een 'nee' op te verwachten. Als ik nee zeg, dan kan dat duizend redenen hebben en ik vind die allemaal even geldig. Als iemand dan gepikeerd is of met de ogen rolt...vind ik dat van erg weinig respect getuigen. Dat op zich kan voor mij een reden zijn om een andere dans met deze persoon ernstig te heroverwegen. Als iemand naast de dansvloer al geen respect voor me heeft, weet ik niet of ik wil uitzoeken hoe dat dan op de dansvloer werkt...

Zo dus een beetje, denk ik er over.

_________________
"I love playing guitar pieces on the harp: it combines the beauty of the guitar and the non-transportability of the harp." (Park Stickney)

ik vindt het prima als een dame nee zegt, maar wat ik dan wel weer heb als een dame 1 keer nee heeft gezegd zonder een rede erbij, zal ik die dame ook nooit meer vragen omdat ik er dan vanuit ga dat het om mij te doen is de rede.

dus als een dame gewoon 'nee' zegt dan zou je het persoonlijk oppakken?

Ik zeg eigenlijk zelden nee, tenzij ik die persoon niet fijn vind dansen voor die dans of gewoon even geen zin heb. Maar dan is het meestal nog altijd 'nee, dank je', maar daar blijft het dan ook bij.

Vind het soms namelijk een beetje lullig om dan te zeggen tegen die man 'nee, dank je, ik vind je niet zo geweldig dansen...' I would be seriously miffed if someone said that to me. Daarom zeg ik het zelf ook niet en laat ik de reden nog even los in de lucht hangen, vaak ga ik die dans dan ook uberhaupt de dansvloer niet op omdat het anders ook helemaal lullig is omdat je tegen die man nee hebt gezegd en dan tegen de volgende ja.
Ik luister heel erg naar de muziek en die kan dan bijvoorbeeld aan het begin nog niet echt aanlokkend zijn, maar later in het stukje weer wel en dan heb je al 'nee' gezegd.

lastig stukje..

_________________
'There are three rules for writing a novel. Unfortunately no-one knows what they are..' Somerset Maugham

Als je iemand hebt geweigerd omdat je in gesprek was, naar de wc of bar moest, de dans aan een ander hebt beloofd, of de dans echt niet kent, is het eigenlijk wel zo beleefd om later zelf de ander ten dans te vragen. Dan is meteen ook duidelijk dat je het echt niet deed omdat je niet met de ander wou dansen.

Niet dat ik me altijd hier aan hou (ik vergeet het vaak), maar het lijkt me wel een goede richtlijn.

Ik heb dit bij balfolk eigenlijk nooit meegemaakt, of zelf bewust toegepast, maar vind het een erg prettig systeem.
Sinds kort ga ik regelmatig naar tangosalons en daar maak ik regelmatig mee dat iemand een dans weigert omdat het niet uitkomt, maar eigenlijk komen ze je dan altijd later alsnog vragen. Zelfs tot het niveau dat iemand deze week naar mij toekwam omdat ik hem drie maanden geleden op een salon eens had gevraagd. Heel fijn, omdat ik me op een tangosalon nog steeds een ontzettende beginner voel en best wat moed moet verzamelen om mensen ten dans te vragen. Dan is het fijn als het vragen ook echt effect heeft, op dat moment of als toekomstinvestering. Ook vind ik het fijn te weten dat mensen een moment zoeken dat ze er ook echt zin in hebben, zeker omdat het gebruikelijk minimaal 3 dansjes achter elkaar met iemand te dansen en dat is met een volle blaas oid best lang.

Binnen balfolk wordt ik niet vaak gevraagd door mensen die ik niet ken. Misschien ben ik te onbenaderbaar of heb ik het te gezellig met mensen die ik wel ken. Misschien moet ik op een volgend bal ook maar eens experimenteren met grijpbaar kijken, of zelf vaker een onbekende grijpen ;-).

Ergens klopt hier iets niet.
Of je wordt vaker gevraagd dan je in eerste instantie denkt, of mensen hebben de moed opgegeven om je te vragen, omdat je zo vaak weigert.

Misschien een cursus "grijpbaar kijken" voor de mensen die dat graag willen?

(Stap 0: Trek leuke kleren aan, poets je tanden en gebruik deo)

Stap 1: Ga niet bij een groepje mensen staan
Stap 2: Ga vlak bij de dansvloer staan en kijk naar de dansers
Stap 3: Laat duidelijk blijken dat je de dans leuk vind (glimlachen en niet je handen in je zakken steken)
Stap 4: Wacht todat iemand denkt "hee, volgens mij zou zij/hij deze dans wel willen meedansen!"
Stap 5: Dansen maar!

Works like a charm.

Ik vraag en word gevraagd en vind het beide gezegend. Het voordeel van vragen is dat je het meer voor het kiezen hebt.

Als ik iemand vraag en die zegt nee dan vraag ik die niet nog een keer. Het is wel zo netjes van diegene dat mocht die nog willen dansen met me, dat ze het daarna zelf vraagt. Wederzijds geld natuurlijk hetzelfde.

Ik was ooit op een bal toen er een dansje langs kwam dat ik echt heel erg graag wilde doen, en ikzag / er was (even) niemand om te vragen.
In mijn wanhoop ben ik toen naar het midden van de dansvloer gelopen en heb daar één arm in de hoogte gestoken.
Uit het niets verscheen inmiddellijk een partner.

Ik realiseer me echter terdege dat het ook anders had kunnen aflopen (dan had ik er nou nog steeds gestaan)

Ander idee: dans-stewards.
gaat ongeveer als volgt:
Gevorderde dansers die het niet erg vinden om met wie dan ook te dansen krijgen een soort sjerp omgehangen.
Beginners weten dan van wie ze in ieder geval geen "nee" krijgen, en dat zo'n sjerp figuur sjerp in ieder geval alle dansjes goed beheerst en dus ook wel lekker zal dansen.
Is wel een beetje stigmatiserend, zo'n sjerp.

_________________
Beginning dancer: Knows nothing.
Intermediate dancer: Knows everything, but is too good to dance with beginners.
Hotshot dancer: Too good to dance with anyone.
Advanced dancer: Dances everything, especially with beginners.

Dit vind ik toch wel een briljante methode om aan een partner te komen! En in het balfolk, waar het niet vreemd is als vrouwen met elkaar dansen (of mannen) kom je volgens mij snel aan een partner op die manier.

Overigens stond bij het Mokumbal een vriendin van me nogal verloren toen we een jig gingen dansen. Ik heb toen gewoon een groepje mannen aangesproken en gezegd: "Daar staat een dame die een partner zoekt!" en meteen vloog iemand op haar af.

Gele sjerp = ik ben gevorderd en ben bereid met iedereen te dansen.
Paarse sjerp = ik ben beginner en wil met iedereen dansen
Rode sjerp = niet te close hoor!
Groene sjerp = ook voor wiebelmazurka's
Blauwe sjerp = Nu even niet
Witte sjerp = einde verbodsbord
Zwarte sjerp = verdwaald, ik kom eigenlijk voor judo

_________________
ik wil met jou wel dansen maar m'n knieën knarsen zo...