mota.spansen.nl

Mag ik er 1 reserveren voor Orfest?

Vraag ik jou, of vraag jij mij?
Ik denk dat ik op tijd moet zijn om jou te vragen..:S

Ojee, betekent dit dat ik bezig ben een "balfolk beroemdheid" te worden?

Hoe bedoel je 'te worden'? Elke balfolkie is fan van Gozeweijn en een fan van Gozeweijn weet toch wel wie zijn chauffeur is?

@ Ron: Chauffeur??? BAASJE!! Behalve dat iedereen Gozeweijn kent, ziet men Wim ook geregeld langskomen op bals. En praktisch altijd bezet

Terwijl ik me juist had voorgenomen mijn verlegenheid te overwinnen en gewoon partners te gaan vragen waarvan ik vind dat ze heel goed en mooi dansen.

Ik ga me dan afvragen waar dat aan ligt.
Ik dacht dat ik wel lekker dans.
Bovendien zie ik dezelfde partners dansen met mensen waarvan ik vind dat zij “slechter” dansen dan ik.
Dus dat zal het dan wel niet zijn, maar wat is er dan aan de hand?
Ik ben misschien gewoon sociaal wat te onhandig en vraag het op het verkeerde moment?
Misschien was er een mannen-overschot en was ik steeds te traag?
Misschien werk ik te weinig met mijn ellebogen en laat ik me te snel passeren?
Het lijkt wel of je van te voren moet reserveren of een dame die een beetje lekker kan dansen zo ongeveer moet stalken om een kans te maken met haar te mogen dansen.

Dus dan kap ik er maar helemaal mee of ik vraag alleen nog maar echte beginners.
Maar da’s dan wel een beetje jammer voor de Polska’s en de walskes.

Of zijn er andere dingen aan de hand die ik niet in de gaten heb?

Saghws heeft een enorme discussie op facebook doen losbarsten door de opmerking dat hij helemaal klaar is met 'dat malle balfolk'.
Gevraagd maar een reactie komt die inderdaad, waaruit blijkt dat het heel veel met 'vragen en gevraagd worden' te maken heeft, iets waar iedereen bij tijd en wijle problemen mee heeft.
Om de discussie inhoudelijk te maken.
Hier liep een zeer goede en ervaren balfolkdanser als saghws tegenaan:

Saghws heeft een enorme discussie op facebook doen losbarsten door de opmerking dat hij helemaal klaar is met 'dat malle balfolk'.

...je wilt iemand vragen, doet twee stappen, bam! Staat er al iemand anders tussen jou en de dame die je wilde vragen. Kijk je daarna om je heen, heeft iedereen al iemand. Ik heb geen zin/het zit niet in mijn karakter om me ergens zo geforceerd te moeten tussen wurmen. Overigens hartelijk dank voor alle reacties, iedereen!

Ik heb dat juist als vrouw bij balfolk heel vaak! Je wilt niet weten hoe veel dansjes tijdens bals ik uiteindelijk aan de kant bleef staan, omdat iedereen al een danspartner gevonden had. Of hoeveel dansjes ik jaloers naar koppels gekeken heb, omdat ik ook met diegene wilde dansen, maar niet brutaal genoeg was. Tijdens Folkwoods benefiet concert waren er inderdaad volgens mij een keer meer mannen dan vrouwen, maar meestal moet ik me, als vrouw, er op instellen dat ik op jacht moet om aan de dans te blijven.
Ik probeer er nu minder waarde aan te hechten, dat scheelt ook een hoop. Ik heb nu een aantal mensen waarmee ik graag dans (en ik hoop zij ook met mij) en daar dans ik vaak mee. Soms wil ik heel graag met een goede danser dansen of een nieuw iemand, dan trek ik de stoute schoenen aan, ben brutaal, reserveer van te voren, wat dan ook. Soms heb ik geen zin om te rennen en dan blijf ik vaker alleen over, nouja... Dan ga ik lekker naar de muzikanten kijken of naar de dansers die allemaal mooi aan het dansen zijn. Het moet wel leuk blijven, toch?
Kort gezegd: Je bent niet de enige, ik zou het jammer vinden om te zien dat je naar aanleiding van dit stopt met balfolk! Volgende keer een dansje doen? (Ik dans helemaal niet slecht hoor... alleen de polska heb ik nog niet helemaal door )

Wat ik zelf eigenlijk altijd doe, is van te voren al bedenken met wie je heel graag danst, en met wie je heel graag zou willen dansen. En wie met welke dans. En dan naarmate het liedje eindigt, snel "localiseren" waar iemand staat. En dan snel op af stappen met een grapje of wat dan ook en vragen voor een dans. Dit klinkt ook weer zo alsof ik dat zo schematisch doe, dat is ook weer niet zo. Maar het is vooral handelen met je gevoel en oplettendheid. Maar ik mis ook vaak genoeg de boot hoor omdat ik doof ben. Ik kan dan wel mooi de muziek horen, maar ik krijg eigenlijk nooit mee wat ze omroepen. Maar tegen de tijd dat ik dan weet wat ze gaan dansen...... ;p

Allereerst: ik denk dat meer dames niet met je durven te dansen omdat je zo goed bent dan andersom Wim!

Dat gezegd hebbende denk ik dat je iets verwoord wat voor veel meer mannen speelt dan je denkt. Ik zelf ervaar het ook.
Verlegenheid maakt het lastig om je keuzes te maken. Maar ik denk dat niet alleen verlegenheid hier mee speelt.

In mijn communicatie met mensen ben ik van nature erg introvert. Dat maakt dat ik niet snel een gesprek zal beginnen, maar meer een afwachtende houding zal aannemen, al is het maar omdat ik geen idee heb waar ik over zou beginnen). Er wordt denk ik juist verwoord dat het maken van een praatje kan helpen om 'het ijs te breken' wat de stap naar een dansje veel kleiner kan maken (bewijs, zie je reactie op Miranda). Een medium als Facebook kan een hele 'veilige' manier zijn om deze eerste stapjes te zetten, dat heb ik al meer zien gebeuren. (terwijl ik dit type, gebeurd het hier ook al...!) Ook het samen bijwonen van een workshop of les kan hier heel goed bij helpen. Het vergroot de mogelijkheid tot contactmogelijkheden en daarmee lijkt het vanzelf veel makkelijker te worden om diegene te vragen voor een dansje.

Ik zit met hetzelfde punt dat ik na een bal wel eens het gevoel heb dat het me niet gelukt is om bepaalde mensen die ik niet ken of weinig mee dans ten dans te vragen. De ene keer gaat het beter dan de andere en tussendoor geniet ik natuurlijk van alle dansers die ik wel durf te vragen of die mij vragen.

Wim, ik kijk er naar uit het hier eens in real-life over te hebben, ik denk dat we best wat strategieën kunnen uitwisselen! We zijn niet allemaal zo creatief en impulsief als Sander

Zelf wil ik eerst wil weten wat de band gaat spelen, maar als je daarop wacht ben je vaak al te laat. Vooral bij Cadansa was dat opvallend: Daar was het een kwestie van zo snel mogelijk de dichtstbijzijnde persoon vragen voor het eerstvolgende dansje, anders kwam er niet zoveel van dansen.

Overigens valt het me wel op dat er altijd wel mensen langs de kant staan