Het was weer gezellig in de Musketon! Er was een goede hoeveelheid mensen binnen, niet te druk, maar wel gezellig vol.
De aftrap was voor El Peppah. Twee heren die door het gebruik van de piano er enorm uitsprongen! Aan de versterking van de piano moet nog worden gewerkt, maar wow, wat was dat een tof debuut!
Het publiek vond het dan ook erg jammer toen El Peppah aankondigde dat ze door al hun nummers heen waren. Volgende keer meer?
Als hoofdact beklom EmBRUN het podium. Al 9 jaar weten de heren zeer goede muziek neer te zetten, zowel qua compositie als de uitvoering daarvan. Ik ga geen lang verhaal houden over EmBRUN, want hoewel goed, vond ik de eerste en laatste act de verrassingen.
Wat mij brengt op de laatste act: Wouter Kuyper. Wouter had verwacht in zijn eentje op het podium te zitten, maar twee pianisten konden de verleiding niet weerstaan, en kropen achter de piano om Wouter muzikaal bij te staan. Ik heb meteen heel veel respect voor beiden gekregen. De pianisten vond ik tof omdat ze perfect wisten in te haken op wat Wouter speelde. Dubbel respect voor Wouter omdat hij hier niet alleen goed mee om kon gaan, maar hen ook nog eens de ruimte gaf om hun bijdrage uit te bouwen. Dan ben je écht een goede muzikant. Het resultaat was dan ook zeer leuk om naar te luisteren – ik vergat bijna te dansen. Uiteindelijk bouwde Wouter zijn band verder uit naar de – neem ik aan – muzikanten van de workshop. Zet de volgende keer maar op het programma: “Wouter Kuyper & random musicians”.