campie schreef:
Huathe schreef:
Ik zie het al. Dat was een fantastisch weekend. Misschien moet ik toch ook maar weer eens een dansstage volgen. Of natuurlijk een workshop pet-fles spelen. Dat zag er wel mooi uit. Kan ik daarmee de blits maken op sessies.
Ik ben benieuwd of de nieuwe moves al gemeengoed zijn. Ik zal het de 12e wel zien.
Ach Huathe,
't Zal nooit meer zijn als in de Refter.
En het eten hebben ze nooit meer kunnen verbeteren.
Iemand begon laatst over dat legendarische weekend in de Refter vanuit een heel onverwachte hoek: mijn inval fysiotherapeut! Zij woonde toen in de Refter en vond het zo leuk om te zien...grappig he? Want legendarisch, grootsch en episch was het, dat eerste weekend in de Refter! Maar dat is toch ook de schoonheid van dingen die voorbij gaan? Dat weekend komt nooit meer terug, maar we kunnen het altijd weer bezoeken in onze herinnering...
Ondertussen ben ik nog steeds niet helemaal bijgekomen van het fijne dansweekend, maar is evenzogoed het gewone leven al weer in volle vaart.
Het was zo fijn om een weekend als recreatieve cursist aanwezig te zijn! Ik hoefde eigenlijk niks: niet organiseren, niet spelen en zeker geen opnamedagen er tussen in stouwen. Wauw...en eigenlijk was dat zo ontspannen. Ik kan me echt niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo veel heb gedanst. Dat is, denk ik, wel meer dan een jaar geleden? Misschien langer? (o ja, ik zei net dat ik geen idee had...hi hi).
Ik ben begonnen op vrijdagavond met de workshop bij Karine. Leuke workshop! Vooral om zo op langzame wijze het volgen en leiden op te bouwen. Zelf vind ik dat soort dingen met ogen dicht echt super eng, dus het was een goed begin van het weekend. Gek eigenlijk dat lopen met de ogen dicht eng is en dansen met mijn ogen dicht dan weer helemaal niet...
Het bal met Naragonia was mooi. Tjonge, wat zijn die twee toch goed! Ik ben daar echt elke keer opnieuw weer van onder de indruk.
En toen was het opeens al weer zaterdag. Pfff! De workshop bij rafaël vond ik ook erg leuk. Hij komt met allemaal bijzondere oefeningen, waarvan je eerst denkt:"huh?" en dan komt het allemaal goed en snap je wat je eigenlijk aan het doen bent. Echt een heerlijk begin van de dag. Daarna tijd voor het woestere werk: auvergne bourrées! Ik geloof, dat op zes mensen na (?) iedereen van het weekend in de sportzaal van Michaëla en Christian was gepropt. Hulde voor de juf dat ze die enorme groep onder de duim wist te houden en dat we ook echt iets leerden. Sowieso altijd hulde voor juf Michaëla! Ik vind dat zij echt goed les geeft en zo mooi bourrées danst...ik voel me dan direct een gehandicapt eendje. Normaal houd ik niet zo van bourrees met vaste patroontjes, maar wat heb ik er dit keer een lol mee gehad. Ha ha ha, totale chaos: mensen die links niet meer van rechts konden onderscheiden, vol enthousiasme een verkeerd figuur inzetten en vol woeste wanhoop om zich heen keken wie ze nu weer moesten grijpen...prachtig! (ik net zo goed, hoor!)En aan het einde van de middag had toch bijna iedereen het onder de knie.
En toen...nog een bourrée workshop? Ja waarom niet? Nou, misschien omdat het wel een beetje veel was. Ik kon niet meer zo goed rondjes draaien of nadenken of iets oplossen als het misging (sorry, Lian!), maar het is super leuk om Karine aan de slag te zien met de bourrée. Heel anders dan Michaëla, maar ook weer heel anders tof!
En toen was het opeens alweer het einde van de zaterdag! Ik voelde me een beetje bekocht en vroeg me af of er echt wel 24 uur in deze dagen zaten, omdat ik het gevoel had dat de tijd veel te snel ging. Vlak voor het bal had ik een mega twilightmoment...ik was 'eventjes' onderuit gaan zitten op de bank in een volle bar en toen opeens kriebelde iemand me en was de bar leeg en stil...hi hi: in slaap gevallen!
Na een flitsomkleedactie gelukkig bijna niets van de Gonnagles gemist. Wat een woeste groep folkies is dat toch! Zij stralen zo veel plezier uit dat je er vanzelf vrolijk van wordt en gaat dansen. En opeens distortion: vet gaaf! Die electriek voegde opeens zo veel toe (ja ja, het moet met mate, want anders is het niet leuk meer...maar toch! zo tof!!! Meer daarvan?
). Alleen jammer dat de harp zo zacht stond, maar dat is natuurlijk mijn eerste focuspunt.
Snaarmaarwaar: zo mooi! Er zijn maar weinig bands die ik een dag lang nonstop in de cd-speler laat zitten, maar Snaarmaarwaar is er zeker eentje van (samen met Naragonia, dus baltechnisch ik had een extreem gelukkig weekend!). Heel knap om met drie snaarinstrumenten zo afwisselend te kunnen klinken...
Door een veel te gezellige roomy veel te weinig geslapen: maar er was ook zo veel na te bespreken! (maar volgende keer doen we dat dan niet midden in de nacht, maar op een iets schappelijker tijdstip, toch?). De zondagochtend was dus niet het hipste moment van het weekend...hi hi. Het perfecte moment voor een workshop trage walsen, zwoele mazurka's of spirituele hanterdro's. Neen. Het perfecte moment voor de workshop ontspanningsyoga voor beginners, massagetechnieken voor de vermoeide dansers of zinvol hangen. Nope. We gingen variaties op bretonse dansen doen! Whahahaha! Wat een goed idee! Tot vier tellen was echt te moeilijk, hoor...gelukkig was niemand echt helder, dus dat scheelde. Maar 'we kunnen dit ook op dubbel tempo doen' was dan eigenlijk weer niet zo'n goed idee. Ja, of juist wel eigenlijk. In ieder geval erg grappig...En dingen met springen...hi hi en bombardes...hi hi...Maar eigenlijk was het echt een toffe workshop. Karine heeft wat voorbeelden gegeven van variaties, die je natuurlijk eigenlijk in alle bretonse dansen kan steken. Ze gaf vooral een beeld hoe je met dingen kan spelen en hoe je dat dan doet, moet je natuurlijk zelf weten. Ehm, in ieder geval: dat is wat ik er van heb opgestoken...maar het kan zijn dat ik essentiële informatie heb gemist, hoor.
En toen waren opeens de workshops voorbij. En was het tijd voor het laatste bal. Hè? Nu al? Dat kan toch niet? Ik ben hier pas vijf minuten geleden aangekomen...Maar VOLT! Besprong gewoon het podium...op wat kleine technische problemen met de gitaar van Joris (is het goed gekomen?) en een val (is het goed gekomen?) ook weer een fijn bal! Eigenlijk was ik te moe om nog op mijn benen te staan en dansen vormde ook wel een lichte uitdaging, maar vol overgave hebben we, volgens mij, met z'n allen de laatste restjes energie er uit geperst.
Voor we goed en wel wisten wat er aan de hand was, zaten Miranda en ik in een auto op weg naar huis (ik had echt het volste vertrouwen in je, hoor, Miranda! En heb ook wel een beetje extra mee opgelet). Lang niet iedereen dag gezegd, lang niet iedereen gezoend en geknuffeld...maar eigenlijk geeft dat ook niet. Het was helemaal goed zo.
Het was echt fijn!
En natuurlijk fijn om eindelijk eens met Muziekja en Christine te hebben gedanst. Weense wals? Tuurlijk: ik doe gewoon wat jij doet en dan vind ik het helemaal niet erg dat dat dan misschien anders heet.
En fijn nog even tussendoor een playdate met die leuke witte glow-in-the-dark accordeon en Niek (ehm...Windwijs?), want tegen die tijd kreeg ik al weer speelkriebels. Enenen...nou eigenlijk was het een groot hoogtepunt, behalve dan misschien zondagochtend (maar eigenlijk was dat ook wel weer grappig).
Heel fijn om de tijd te kunnen nemen om iedereen weer eens te spreken, te bedansen en beter te leren kennen, zonder woest rond te rennen met stemsleutels, setlisten en dingen over monitorgeluid te roepen.
Dank je wel lieve organisatoren!!! Op naar het vijfde lustrum! vast.
Inloggen
Help
Zoeken
