mota.spansen.nl

Viel reuze mee met de regen (alleen wat op zondag). Ondanks dat de pizza bakker en cider dit jaar ontbrak, was het wmb toch weer een geslaagd festival. Nu met extra podia (die wel te dicht bij elkaar stonden voor versterkte muziek). Ik heb zowaar bandjes gemist vanwege de keuze mogelijkheden.

... en nu is het weer voorbij.
Wat nu ???

Nu vertrek ik over een maand en een dag naar Gennetines. Daar houd ik me maar aan vast...

Net een broodnodige 12 uur geslapen, eerst van 7 tot 2 in mijn kleding, met een boek over mijn hoofd en de radio aan, daarna zonder broek, muziek en boek verder van 2 tot 7.

Damada was heerlijk...

Ernie legt de vinger precies op de zere plek van dit festival. De speelomstandigheden waren voor de muzikanten behoorlijk barbaars. Probeer maar eens een goed bal te spelen als je op nog geen 1 meter afstand van een andere tent zit waarin een vijfkoppige groep met percussie speelt en jij de helft van een duo bent (dus qua volume minder dan de helft)! En dat ook nog eens met een zeer summiere geluidsinstallatie zonder monitors waarbij het geluid uit een soort pilaar komt die achter je staat (dat is echt bizar als je gewend bent dat het geluid uit je instrument komt). Je hoort jezelf gewoon niet. Daarbij waren de geluidstechnici zo'n 17 jaar oud en hadden ze nooit hun spullen klaar. Microfoons en dergelijke moesten 5 minuten voor het begin van het optreden uit verschillende tenten bij elkaar gezocht worden, deden het vervolgens niet waardoor we niet op tijd konden beginnen. Tijdens ons eerste bal zijn ze 30 minuten aan het klooien geweest om de boel aan de praat te krijgen. Wij zijn ondertussen maar akoestisch begonnen met af en toe een micro die het wel deed. Toen uiteindelijk de organisator aangerend kwam dacht ik "Ah, hij komt het regelen", maar nee, hij kwam alleen de net gewisselde mengtafel weer terugpakken omdat die voor een andere tent bedoeld was. De versterking op festivals is nooit geweldig, maar dit sloeg toch echt alles! Als er niet zo'n geluidshinder was geweest hadden we gewoon het hele bal akoestisch gespeeld maar dat kon gewoon niet.

Gelukkig waren de omstandigheden voor ons tweede bal iets beter, omdat er naast en achter ons ook duo's speelden, maar dat nam niet weg dat ik de drums en koperblazers van de Balkangroep die aan de andere kant van het terrein speelde erg goed kon horen.

Kortom, de organisatie had op dat gebied de plank flink mis geslagen en ik heb veel ontevreden muzikanten gezien. Overigens vond ik het ook als danser zeer storend.

Verder was het idee van kleine tentjes wel leuk, maar ze zouden echt een stuk verder uit elkaar moeten staan en tenminste monitors toevoegen, of de muzikanten zouden onversterkt moeten spelen. Oh, en een vlakke dansvloer zou ook geen luxe zijn. De dansvloeren waren erg scheef en er ontstonden regelmatig flinke kieren tussen de planken.

Dit was de eerste keer dat ik een heel weekend in Damada was (was er alleen eens een avondje geweest) en ik weet dat het festival veel problemen (voornamelijk financieel) heeft gehad en dat dit jaar een andere vorm had gekregen, maar ik vond dat de organisatie te wensen over liet. Ik kan me toch niet voorstellen dat meer dan 10 jaar ervaring van het ene op het andere jaar verloren gaan? Vrijwilligers waren slecht gebrieft, konden geen antwoord geven op praktische vragen van de artiesten, de rij voor festivalgangers ging op vrijdagavond tergend langzaam naar binnen. Het eten was weinig gevarieerd. Ik vond het overzicht van wanneer welke workshop begon ook onduidelijk. Per tent verschilde dit namelijk maar visueel gezien leek het alsof alles op hetzelfde moment begon. Ik heb docenten horen klagen dat ze daardoor geen dansers hadden in hun workshop, omdat die net 15 minuten na de andere workshops begon. Verder vind ik het ook niet zo aardig om het bal tijdens etenstijd te laten beginnen. Groepen die dan spelen hebben echt een stuk minder dansers. Zondagavond viel het wel mee omdat het regende en de mensen snel naar binnen wilden, maar op zaterdagavond zat iedereen nog lekker in de zon.

Nou ja, al met al niet het beste festival waar ik geweest ben. En ik heb nu nog meer respect voor de organisatie van Gennetines.

_________________
"Elle les envoie autour du monde
Pour ramener la lune"

Mmmmm wat verheugde ik me weer op Damada! Tas pakken kostte enige stress, maar gelukkig had ik de tijd want de bus stopte zo ongeveer voor mijn deur en ik hoefde dus niet lang te lopen naar ons VIP-prive-vervoer naar Coulans sur Gée. Enerzijds is het afzien, zo’n nachtelijke busreis, maar het heeft ook wel wat; het samen doorstaan van extreme omstandigheden is goed voor de groepsbinding...

Eenmaal aangekomen eerst dus maar een dutje doen in de vers opgezette tent (MET haring sharing!), waarna we al weer energie hadden om woest te frisbeeën, jongleren, door het dorp te wandelen.. Eigenlijk wel heel leuk, zo’n dagje niks hoeven maar wel een zonnetje erbij en vooral ook genoeg leuke mensen om je mee te vermaken! En ondertussen de voorpret te delen, want ’s avonds zouden we helemaal los mogen gaan op de dansvloeren...

Ik was erg benieuwd naar “Damada nouvelle formule” en in eerste instantie dacht ik: slim, dat we bij de entree niet meer door dat smalle halletje hoeven; nu zal het vast een stuk sneller gaan! Maar niets bleek minder waar: het duurde letterlijk uren voordat de rij voor het krijgen van festivalbandjes enigszins begon te slinken... Niet zo handig geregeld. Onze persoonlijke Hollandse orga-hulp kon de schade nog enigszins beperken door wat handig voorwerk te doen, maar kon in haar eentje ook niet zoveel beginnen tegen dit franse bureaucratische instituut (waarom moet iedereen een uitgeschreven bonnetje krijgen..?! En 4 man op 1 festivalganger lijkt me ook niet zo efficiënt...).

Toen ik daarna (nadat we zelf een heeeeeeeeeerlijke 4-sterren-maaltijd gekookt hadden; wat was ik blij met onze eigen meegesjouwde voorraad toen bleek dat de pizzabakker er niet was!) het festivalterrein opkwam, viel ik in eerste instantie ook van de ene teleurstelling in de andere, precies om wat Fille noemt: kleine dansvloertjes die inderdaad kierden en ook nog scheef lagen, slecht geluid (heb ik zeker als danser ook last van gehad), geen pizzabakker of crepes dus, een leeg centraal plein dat anders altijd zo gezellig gevuld was maar waar nu niemand meer kwam omdat de tenten zich aan de andere kant van de Longère bevonden, en dat de organisatie te wensen overliet bleek inderdaad bijvoorbeeld al uit het feit dat het inchecken van de festivalgangers zoooooo langzaam ging, en de onhandige planningen... En ik vond sowieso het feit dat er nu zoveel tentjes waren geen voordeel: het fijne van Damada vond ik juist de kleinschaligheid, het niet hoeven maken van keuzes, de overzichtelijke opbouw. Net als wat Fille zegt: hoe kan 10 jaar ervaring ineens verdwenen lijken te zijn? Tuurlijk, door financiële omstandigheden hebben ze aanpassingen moeten doen, maar ik denk dat ze enige keuzes toch wellicht anders hadden kunnen (of moeten!) maken...

Maar!! Na die teleurstellingen vrijdagavond heb ik toch zonder moeite een enorme mind switch kunnen maken. Dat begon al met de boeuf in de Longère na het programma vrijdagnacht, want eenmaal daar merkte je niks meer van de andere tenten; het leek weer net als voorheen. De houten dansvloer was zo glad dat je tot heel andere variaties kon komen (een slide van de ene kant van de zaal naar de andere bijvoorbeeld, hihi) en er waren veel leuke oude bekenden. Waar normaalgesproken een beetje suffe programmering in de Longère was om het lokale publiek iets laagdrempeligs voor te schotelen, was het nu zo tof dat de Longère (mede in combinatie met de goede dansvloer) mijn favoriete place to be was. Meteen die eerste nacht al doorgedanst tot het licht werd, en traditiegetrouw door vogelgefluit terug naar de tent begeleid.

Uitslapen lukte wel goed, want het was niet zo heel erg warm en je werd dus niet je tentje uitgebrand. Lekker rustig ontbeten, gedoucht, mmmm heerlijk dat festivalgevoel…! Daarna zowaar een workshop gevolgd, en wel een initiatie! Rafael en Nele deden dat met muzikale begeleiding van Remy Tatard en het was supergoed. Goed begin van de dag! Daarna maar weer een lekker dutje gedaan, op het festivalterrein dit keer. Het weer was eigenlijk wel prima: niet te heet, af en toe een lekker zonnetje erbij… Daar kon ik prima op slapen. Na weer een 4-sterren-diner vervolgens gedanst bij Violet, Melopées et Moribondes, Duo Absynthe (dat was een soort mosh pit! Weer zo’n staaltje organisatorische onhandigheid: een favoriete band in de slechtste tent programmeren...), om uiteindelijk toch weer bij de jazz- en zwing-musette in de Longère terecht te komen. Daar hebben we enkele nieuwe dansvormen beoefend, zoals de Tango Hop en Lindy-son, en uiteraard niet te vergeten: DE nieuwe aanwinst voor balfolk is de Jam Circle! De sessie was weer fantastisch, dit keer doorgedanst tot 6u30, en na een lekker ontbijtje de tent ingedoken, diep onder de deken, want het was toch wel koud...

Wakker worden in een tentje in de regen is heerlijk relaxed zolang je nog in bed ligt, maar zodra je er zo rond 14u uit wil om te ontbijten (oh nee, lunch..) is die nattigheid toch een beetje onhandig. Gelukkig hadden we een knus plekje onder de tarp, waar we havermoutpap konden maken en warm onder een dekentje bij elkaar kropen. Toen we toch een beetje af begonnen te koelen zo buiten in de vochtigheid, hebben we nog een 4persoonsdutje gedaan op een 2persoonsluchtbed; dat was wel lekker warm! Na eten en slapen wordt het weer tijd om te eten, dus onder de tarp weer een lekker maal in elkaar geflanst. In een droge bui snel de tent ingepakt, en toen mochten we weer los! Opnieuw swing, opnieuw Melopées et Moribondes, opnieuw Duo Absynthe: heerlijk! Toen we helemaal uitgelaten van de Absynthe-party naar de Longère liepen (alleen daar was nog programmering) waren de onregelmatige walsjes en mazurka’s van Eric en Remy een beetje een domper; normaal heerlijk om op te dansen, maar wij wilden woeste jam circles en dolle swing! Toen Eric en Remy klaar waren, nam Niek meteen het stokje over en gelukkig activeerde hij de boel weer door wat up tempo scottisches en een raggende cercle. Gelukkig maar, want ik werd al bang dat de boel enorm zou inkakken en ik had geen bedje meer; mijn tas lag al in de bus. Niek en later aangesloten muzikanten pakten nog goed uit en leidden ons zo door de nacht... Om 7u snel langs de bakker, nog een laatste dansje met croissant in de hand, iedereen knuffelen en heel hard zwaaien naar de achterblijvende vrienden, en toen reed de bus weer richting NL...

Waar de busreis op de heenweg toch wel een uitdaging was, was het nu dikke pret! Slapen was toch een verloren zaak, zoveel wist ik nu, dus konden we er maar beter het beste van maken. We hebben discussies gehad over rondvliegende deeltjes, paaldansen op de Eiffeltoren, een papegaaienplaag in South Dakota, en uiteraard kwam mijn nieuwe hobby haring sharing ook weer ter sprake. De buschauffeur verhoogde vervolgens de sfeer door enkele favoriete dansplaten op maximaal volume te draaien, waardoor we met de hele bus in het gangpad “Follow the leader” en de Macarena gedanst hebben. Waar ik tot die tijd op 150% functioneerde, was toen opeens de benzine op: ik legde mijn hoofd op het kussen en was weg, pats boem, buiten westen. Richting Breda begon ik weer een beetje wakker te worden, eenmaal in Utrecht had ik net genoeg krachten om naar huis te stiefelen en daar wat uit de vriezer op te warmen (op de camping aten we beter...) en toen zat ik op de bank zo te knikkebollen, dat het om 19u30 echt wel bedtijd was.

En dan nu de harde werkelijkheid: een tas vol was, een natte tent die nog opgeruimd moet, veel lees- en typwerk dat gedaan moet worden, geen jam circles, geen haring sharing, geen rondvliegende deeltjes... Zal ik toch morgenavond in Eindhoven maar weer gaan dansen? In elk geval mogen we zaterdag weer gaan in de Musketon! Jullie komen toch allemaal wel?!?! Damada-reunie!

Zo werd het dus toch weer een onvergetelijk weekend; eind goed, al goed (maar ik denk dat ik nog wel even een feedback-mailtje stuur naar de organisatie...).

Tjeempie wat een verhaal! Sorry...

_________________
don't hurry, be hippie

Mooi verslag lijntje (ik zocht naar de "vind ik leuk"-knop).

Het was mijn eerste Damada en ik vond het leuk!

Wel jammer van de pizzabakker, maar dankzij Arjen, Frouke en Mieke, heb ik gezonder gegeten dan thuis...

_________________
Wat zat er in dat bier? Mijn hoofd doet zeer.

Kiekjes!
Mijn lievelings:

_________________
don't hurry, be hippie

Mooie foto's Lijntje! Geeft een goed beeld van hoe Damada was. Jammer dat het organisatorisch zo'n rommeltje was, maar als genoeg mensen feedback geven zullen ze het volgend jaar wellicht ten goede veranderen.

Waar iedereen op de vorige foto om 9u nog leek te slapen, hadden de meesten zich zo rond 12u wel bij de party gevoegd:
http://www.facebook.com/video/video.php?v=2107781458382&oid=123495244397369&comments

_________________
don't hurry, be hippie

Hmmm... 14 uur geslapen. Ik had het nodig denk.

Waar ik vrijdag moeite had om er echt in te komen (door slechte organisatie en mijn eigen gaarheid) heb ik zaterdag en zondag superfijn gedanst. En een hoop inspiratie opgedaan voor t volgende balfolkseizoen in utrecht

_________________
"on est là pour danser, on n'est pas là pour s'amuser!!"

Het was mijn eerste keer, dus over de nieuwe formule kan ik weinig toevoegen, maar ik heb in elk geval een supergaaf weekend gehad!
Organisatorisch was het een rommeltje, maar ik heb er toch weinig last van gehad, en wie weet verbetert dat volgend jaar? Nu lekker foto's kijken!

_________________
Canned Insanity

Even een toelichting voor de klachten over organisatie en hopeloze techniek en omstandigheden voor de muzikanten. Ik heb gehoord dat Eric Thézé dit jaar geen subsidie heeft gekregen en dus flink geld tekort kwam voor nog een grote tent, podia, grote bands en dergelijke. Dat meegenomen viel het festival me nog alles mee, hoewel het wel wat chaotisch was. Duo Bastringue en Rachel Bazoge redden het gelukkig nog net acoustisch in een kleine tent op zondag.

Ik heb superfijn gedanst, met name met een paar Franse en een Vlaams meisje. Van dansen met mensen die je niet vaak ziet leer je zoveel als het fijn gaat, weer andere bewegingen en ideeën. De optredens waar ik langer dan een dansje bij ben geweest waren erg leuk, met uitschieter wat mij betreft Eric en Remy samen.

En dank aan Marco en de hele zooi hippies met wie we bij hem in en voor de tent zaten. Supergezellig. Specifiek hulde aan Pepijn met zijn gitaar. Zijn schuld dat ik vandaag niet met balfolk maar K's Choice in mijn hoofd wakker werd. En Niek was zo dapper om na Eric en Remy toch zeker een uur te spelen tot de sessie met meer man begon, wat prima ging. En Adam en Karlijn, half gaar op de terugreis en mede aanstichters van de Macarena door de lengte van de bus. En, en, en teveel leuke momenten en mensen om hier op te noemen en ik ben nog heel enthousiast en na aan het genieten bij terugdenken.

_________________
Music is my favourite drug.

Dat was het Bose L1 speaker-array systeem, waar Ton door geïnspireerd is met zijn befaamde speaker paaltjes. Ze hadden nb nog de duurste model II's, maar verkeerd gebruikt vrees ik. Het volume en helderheid op afstand en de 180 spreiding in alleen het horizontale vlak is geweldig, maar volgens mij is het idee van Bose dat je per muzikant 1 paal hebt. Ze staan vlak achter je, zodat je geen monitor meer nodig hebt. Lekker compact, geen mixer meer nodig. Erg populair bij niet al te grote folkbands. Inpluggen en klaar, geen sound checken meer. Ik heb wel eens een trio met dit systeem in m'n folkclub gehad en het klonk fantastisch.

Ik denk dat het idee was dat er dan geen PA met geluidsman gehuurd hoefde te worden, maar er waren veel problemen nu er toch nog gemixed moest worden naar die 1e paal en er expertise te kort was (met al die podia). Erg jammer, maar Duo Absynthe in de grote zaal klonk toch wel uitstekend (Aurelien doet z'n eigen mix wel) en is me niet opgevallen dat ze hun in-ear monitor gebruikt hebben?

Half gaar, half gaar?!?! Ik was die hele nacht en ochtend al up and running!! Heb je onze grappen niet gehoord toen iedereen lag te slapen en wij met een biertje erbij de grootste lol hadden? Hihihi.. Nou ja, tot en met de macarena dan, daarna ging het licht wel echt uit... Maar tof dat iedereen zo enthousiast meedanste!
Maar dat was wel weer een hoogtepunt van het weekend ja, die dansjes door de bus! Andere hoogtepunten (op willekeurige volgorde), die ik eerder nog vergat (of al wel genoemd had, maar die zo leuk zijn dat ze 2x mogen) :

- onder de stoelen in de bus liggen slapen, zodat je je benen tenminste kon strekken (dat je dan niet meer kon ademhalen omdat het zo krap was nam je dan maar op de koop toe)
- dansen op een parkeerplaats langs de snelweg; toch een traditie nu!
- haring sharing (de grond was toch een beetje hard door de droogte, dus waren we al blij als we 1 haring de grond in kregen; die gingen we dan dus maar delen!)
- viersterrenmaaltijden, en dat in 2 aluminium pannetjes op 1 benzinebrandertje!
- avondwandelingetjes na het eten, waarbij we ons gedroegen als japanse toeristen, als potentiële band waarvan we bandfoto's gingen nemen en bovendien een demo hebben gemaakt, of als ministry of silly walks gingen lopen
- swingdansen op random folkdansjes (maar op de madison lukte het het best)
- swingdansen op swingliedjes! supertof dat de suffe musettebands van voorgaande jaren met hun semi-geprogrammeerde synthesizers thuis waren gebleven, en in plaats daarvan de zoon van Eric Thézé met zijn compagnon supergoeie swing speelden!
- maffe jam circles met Adam en Eva
- coole bands, coole dansers! leuke nieuwe ontdekkingen, fijne oude bekenden
- voor iedereen een croissantje of pain au chocolat 's morgens op de terugweg in de bus
- te gekke dansjes in de bus, waarbij de mensen in de voorbijrijdende auto's met open mond naar ons keken

Ik vergeet vast weer een heleboel... Vullen jullie het aan?

_________________
don't hurry, be hippie

Als ervaringsdeskundige kan ik nu dus zeggen dat een paal achter je waar het geluid uit komt erg oncomfortabel is. De tweede dag zijn we er daarom naast gaan zitten. Daardoor klonken mijn bassen voor mij vals door de vervorming omdat ik er verder vanaf zat, maar goed, dat was nog altijd minder erg dan de dag daarvoor. Bovendien zijn er ook beperkingen aan het volume dat je kan gebruiken wanneer de muzikanten er direct voor zitten.

_________________
"Elle les envoie autour du monde
Pour ramener la lune"