Ik kan nog wel een verslagje geven uit een ander perspectief...
In tegenstelling tot andere jaren heb ik in de voorbereiding naar de dansstage helemaal NIETS organisatorisch gedaan. Op maandag voorafgaand aan het weekend kreeg ik een soort van overdracht van Lou en daar moest ik het mee doen... Gelukkig waren er 3 enthousiaste nieuwe organisatoren die al wel betrokken waren. Vrijdagochtend in de auto naar Enschede kletsten we nog verder bij, dus toen raakte ik al beter in the mood.
Eenmaal in de Vrijhof begon het harde werken meteen: vanwege de verbouwing in het Theatercafé liepen overal nog bouwvakkers rond en werd het erg spannend of we de bar al dan niet konden gaan gebruiken. Van te voren wisten we al dat het avondeten niet in het Theatercafé kon plaatsvinden en dat we naar de oude mensa zouden uitwijken. Dit soort klusjes kwamen er op vrijdag bij, naast het normale draaiboek, en dat maakte vrijdag wel een drukke dag... Maar met hardwerkende vrijwilligers is het goed gelukt!
Bij de openingsspeech was ik nog een beetje gestresst en dat bleef op vrijdag wel: rondrennend tussen 7 workshoplocaties heb ik goed aan mijn conditie gewerkt! Ik had al bijna geen zin meer in het weekend... Het is toch wel heel anders om niet in de voorbereiding mee te doen, maar wel verantwoordelijk te zijn tijdens het weekend zelf. Gelukkig hoefde ik geen nachtwacht te spelen dus kon ik rond middernacht na het optreden van de Gonnagles, toen ik echt bijna omviel na vanaf 9u in de ochtend zonder echte pauze (behalve 3 minuutjes in de avond om wat te eten) in de weer te zijn geweest, gauw mijn bedje in de Drienerburght inrollen.
Zaterdag was ik al een stuk meer relaxed en begon ik het zelfs leuk te vinden! Het ontbijt (en ook de bijbehorende afwas; dank aan iedereen voor de hulp!) liep op rolletjes dankzij Truus&Truus, wat heerlijk om als organisatie het eten volledig over te laten aan 2 zeer capabele vrijwilligers! Na een lekker ontbijtje aan de VIP-tafel kon ik er weer goed tegen en kon ik met een glimlach mijn rondje langs de 7 workshops lopen. Super om zoveel mensen te zien dansen op de campus! Gauw weer even nieuwe krachten opdoen tijdens de lunch en het prachtige lunchconcert van Man en Moes, toen snel wat aanvullende boodschappen coordineren en weer genieten terwijl ik alle workshops even bezoek. Zo ging de zaterdag snel voorbij!
Het avondeten is altijd weer even een stressmomentje, maar verliep eigenlijk redelijk rustig (op De Brand na...Oei!). Er werd goed gegeten, volgens mij werd het eten wel lekker gevonden. Met een gestroomlijnd systeem werd iedereen vrij efficiënt bediend en de oude mensa leek wel een zoemende bijenkorf met al die vrolijk kletsende mensen. Leuk om te zien! Toen de deelnemers hun facultatieve workshop gingen volgen (of lekker lagen te dutten op de bank, of spelletjes speelden in het café) blusten wij de brand en werd de oude mensa weer gereed gebracht voor het ontbijt. Zoals ik al zei: super hoe we het eten in goede handen lieten bij Truus&Truus!
Het bal was heel tof, ik kan me niet herinneren eerder op de dansstage zo ontspannen mee te hebben gedanst. Ik heb die hele avond eigenlijk niks organisatorisch gedaan, behalve af en toe een schreeuw door de microfoon geven. KVExpress en Aurelien speelde de sterren van de hemel en ik vond het wonderbaarlijk hoe zoveel mensen in goede harmonie in de Audiozaal met elkaar konden dansen. Ik had verwacht dat het meer duwen en trekken zou zijn, met zoveel mensen op een kluitje, maar het ging goed. Echt een fijne avond! Wel weer moe naar bed, dus ik heb de woeste Franse jam in de Drienerburght-lobby gemist...
Zo fijn om dan zondagochtend niet als eerste uit bed te hoeven, maar in de oude mensa gewoon aan te kunnen schuiven en een kopje thee en een schaaltje muesli voorgeschoteld te krijgen; als organisatie waren we ook opeens VIPs! Nogmaals hoera voor Truus&Truus! Hoewel de dag nog maar net startte, werd het einde van de dansstage al zichtbaar door alle bagage die alvast vanuit de blokhutten werd verzameld. Maar eerst kon iedereen nog even zijn energie kwijt in de workshops van die ochtend. Als een soort van trotse moeder wierp ik weer een blik in alle workshops en zag ik iedereen beter dansen dan ooit tevoren; ik kreeg het er warm van, ondanks de sneeuw!
Op het al speelde Snaarmaarwaar met Ward Dhoore voor de eerste keer als vervanging van Peter-Jan Daems. Maar het klonk zoals we van SMW gewend zijn weer supergoed, dus het was een heel mooi afsluitend bal. Daarmee werd het tijd voor de eindspeech... En die is hier integraal na te zien:
http://www.youtube.com/watch?v=Ri1G7m7bQNg
Na een snelle opruimactie waarbij vele handen licht werk maakten, hadden we nog een heel gezellig crew-etentje en werd ik na een gezellig autoritje voor mijn huisdeur afgezet - wat een luxe! Het was toch weer een fantastisch weekend geworden, en eigenlijk wil ik volgend jaar toch wel weer meedoen!