Dimitra schreef:
Recensie volgt vrijdag
zoals beloofd hier dan de recensie.
Woensdagavond begon het feest al voorafgaande aan het concert beneden bij de kassa van Vredenburg. Ondergetekende kwam argeloos aanwandelen en trof Folkie en Scorda gebroederlijk in een discussie verwikkeld over het Hoe en het Wat van De volks/folkmuziek, de economische efficientie daarvan, welke organisatiemodellen nodig zijn en logistiek en het nut van de commercie. Mijn inbreng in de discussie was de logistiek van het horeca-element waarop wij gedrieen naar de foyer gingen, zodat we nog net een kopje koffie konden drinken.
Olla Vogala had ik nog nooit live gezien, ik had alleen de cd Fantoom (gesigneerd!) die ik vorig jaar bij Wouter Vandenabeele heb gekocht tijdens een workshop samenspel. Verder kende ik ze niet.
Welnu..het was een geweldig concert! Ik was overdonderd door de kracht van het geluid van saxen met strijkers. Op de cd komt die kracht helemaal niet zo goed over. Mijn eerste associatie was : dit is filmmuziek, dat kan niet missen (later hoorde ik van folkie dat ze inderdaad begonnen zijn met filmmuziek). De composities zijn mooi en doen soms wat vreemd aan maar je herkent onmiskenbaar het handschrift van Wouter V. Ik meende in de verte ook een wals te horen die we op het weekend samenspel hadden gedaan.
De contrabas deed iets heel vreemds wat ik nog nooit had gezien maar het gaf een geweldig effect: hij wreef met zijn handen over de snaren waardoor je een heel exotisch geluid te horen kreeg. Het nummer heette dan ook Senegal blues.
De saxen (twee baritons, waarvan 1 ook alt en sopraan) vond ik natuurlijk heerlijk
maar vooral omdat ze tegenmelodien speelden, MOOI speelden (helaas niet altijd zo bij saxen), veel ritmes deden en heel goed mengden met de rest van de band.
En die bariton heeft gewoon een heel lekker, vet geluid
.
Maar de trompettist vond ik het beste: de trompet zelf was ongeveer even oud als mijn sax gezien de afgebladderde laklaag, maar hij haalde er een prachtig geluid uit, soms ingetogen, soms verkouden en droevig, en dan weer hard en krachtig. (ik heb nog steeds mijn trompetje van 20 jaar geleden. Zou het daar mee te maken hebben?
)
Tja over de stem (en de rest) van Ludo...
De arabische zang was wennen, maar de combinatie vind ik interessant en juist die onregelmatige ritmes en andere toonsoorten geven de muziek iets nieuws.
Na afloop met Cooper, Folkie en Scorda onder de nodige biertjes geevalueerd en we moesten echt wel vaststellen dat dit soort muziek (nog?) niet in Nederland bestaat.
Dus zoals Cooper schreef: meer koper! zo voegt Dimitra daaraan toe: meer saxen met meer strijkers! meer integratie!
Tot zover. De nieuwe cd van Olla Vogala komt volgend jaar uit.
Inloggen
Help
Zoeken
en hem waarschijnlijk ga inruilen voor een accordeon met cassotto 