Om toch het forum wat in leven te houden hierbij mijn verslag van de dansstage 2014. Hij komt ook op mijn persoonlijke Facebook (alleen te zien voor mijn Facebookvriendjes), maar hier dus de primeur en voor iedereen zichtbaar.
Vrijdagavond:
Uiteraard begon de dansstage met de traditionele speech van Karlijn. Deze ging dit jaar vooral over komkommers. Kennelijk zijn deze erg belangrijk voor een geslaagde dansstage, en gelukkig waren er dan ook genoeg.
De eerste workshop waar ik heen ging was Mazurkavariaties van Koen. Koen ging in rap tempo door een aantal variaties waarbij met ritme werd gespeeld (duolen). Dit waren niet de geijkte ritmische variaties, maar het geleerde was nieuw en leuk. Ook werd er gespeeld met verticale en horizontale variaties. Vooral die laatste leverde hilariteit op, maar dat is een gevalletje "daar moet je bij geweest zijn".
Het bal 's avonds begon met Christian D'huyvetter (wel bekend van de bourréeworkshops), waarna duo Marziano het stokje overnam. Lekkere muziek, en de zaal reageerde enthousiast op beide artiesten. De avond werd niet al te laat afgesloten. Hoelang de sessie doorging weet ik niet, maar de volgende ochtend was de wekker voor mij niet zo vroeg als ik vreesde.
Zaterdag
Al enigszins met wat spierpijn van de avond ervoor ben ik gestart bij... de groep van Wen! (Niveau 1)
De organisatie had mij ingefluisterd dat Wen een aantal volgers te kort kwam, en dat ze een paar enthousiaste dames zochten die een blokje bij hem wilden dansen. Ik ging er heen met de gedachte dat ik gewoon lol ging hebben, maar met enige vrees voor zere tenen en lamme armen.
Niets was echter minder waar. Alle heren bleken zeer bekwaam in hun danshouding, en arm-getrek was er ook niet bij. Al bij de start (herhaling gigue/jig) merkte ik dat de heren wisten waar ze mee bezig waren en een groot deel was zelfs al actief aan het leiden. Het niveau lag erg hoog, en enthousiast werd de polka, hanterdro en mazurka aangeleerd. Ik heb me geen seconde verveeld - er waren dan ook ballonnen bij betrokken - en bij toekomstige polka's zal ik zeker de "oing oing" van Wen in gedachten houden.
De lunchpauze verdient deze dag ook een extra vermelding. Onder leiding van Niek verplaatste de lunchjam zich van het Amphitheater naar het zeer zonnige grasveld, en zo kon iedereen meegenieten van de deunen die voorbij kwamen. En was een leuke diversiteit aan muzikanten, en zelfs de contrabas ontbrak niet. Een groot compliment voor alle muzikanten dan ook is op zijn plaats.
's Middags ben ik naar de workshop Polska 2 gegaan, in de hoop dat het "bakmes" zou worden behandeld. Niet alleen kregen we het bakmes in de Bingsjöpolska, maar leerden we een nieuwe polska, óók met bakmes. Ook enkele handige techniektips, zoals over de hak stappen op tel 1 kwamen langs, net als wat stoere moves voor de mannen. Wel kreeg ik steeds meer last van mijn rechterpols. Ik heb toen een rondje met leraar Karel gedanst om te kijken wat ik fout deed, maar die gaf aan dat ik een correcte houding had en ook goed draaide. Hij vermoedde aan dat wellicht enkele heren niet goed hun schouder naar voren draaien wat dus de spanning op mijn pols kon opleveren. Ik heb toen eerst even wat pauze gehouden - een goed excuus om mijn camera weer te pakken, en bij het laatste stuk heb ik wel weer meegedaan, maar ben even bij polska-kenner Wim gebleven. Ik merkte dat hier wel wat vreemd naar werd gegeken door anderen tijdens de wissels, maar ik wou geen blessure in mijn pols riskeren, en bij Wim wist ik zeker dat ik hier geen last van zou krijgen.
Het avondeten bestond uit twee vertrouwde gerechten: goulash en de beroemde en beruchte lasagna. Zoals bekend ben ik geen fan van deze lasagna en heb ik vorig jaar de goulash de hemel in geprezen, dus mijn keuze was snel gemaakt. Dank aan Truus inc. voor het zo goed verzorgen van het avondmaal!
Nog met volle buik begaf ik mij vervolgens naar de kleine zaal voor de Arin-Arin. Ik had de organisatie een tijdje terug stiekem ingefluisterd dat dit misschien een leuk idee was voor dit dansblok, en gelukkig was Koen beschikbaar om hier gehoor aan te geven. Ik was ook heel blij met de gekozen leraar. Koen zijn manier van lesgeven vind ik heel prettig, omdat hij niet alleen ingaat om pasjes en muziek, maar ook op techniek. Een uur en veel pasjes later was iedereen helemaal kapot, maar wel tevreden, en met de dans onder de knie. Gelukkig was er nog tijd voor een snelle douche, want dat was zeker nodig!
Het bal 's avonds werd geopend door duo NoordWest. Dit duo had ook al de polskaworkshop(s) begeleid. Tijdens de workshop was duidelijk dat deze muzikanten precies wisten waar ze mee bezig waren met hun uitgebreide kennis van muziek en streken, alleen waren ze zichtbaar niet comfortabel in hun ondersteunende rol. Op het bal mochten ze wel los, en alle workshopgangers waardeerden het dat de dansen die in de workshops behandeld waren langskwam. Vooral de polska, toch hun specialiteit kwam een paar keer langs, en zo werd plezier met extra oefenen gecombineerd.
Accordzéâm was de grote hoofdact van de stage, en met goede reden. Iedereen perste zich in de zaal om te kunnen dansen op de muziek van deze heren. Ik denk niet dat ik een band ken die zó opzwepend kan spelen en het publiek zó erg meekrijgt als deze Fransozen. Ik kan nog wel heel lang over Accordzéâm doorgaan, maar ik hoef niemand die er bij was te vertellen hoe geweldig het bal was onder hun muzikale begeleiding. Wat me wel opviel was dat er minder botsingen waren op de overvolle dansvloer als verwacht. Wellicht een resultaat van de vele workshops die hier aandacht aan hebben besteed?
Zondag
Op zondag ging de wekker wel te vroeg, vooral dankzij het weggesnoepte uurtje dat we zomertijd noemen. Ik heb deze ochtend gekozen voor de workshop Jazz up your scottish. De docent, Adam, is iemand met wie ik al jaren zeer graag dans, en het leuk me ontdekken welke technieken er achter zijn swing-moves zitten. Gelukkig had ik ook mijn camera bij me, want deze workshop leverde de leukste workshopplaatjes op. In diverse swingmoves werd er flink met de billen gewiegd, en het zag er ontzettend leuk uit. Verschillende moves kwamen aan bod, en als je ineens een stel dansers een kip ziet nadoen (pecking), dan is dit de schuld van deze workshop.
Omdat het weer echt prachtig was, en een grote verademing in vergelijking met de jaren vorst die we op de stage hebben gehad, werd de lunch opnieuw in de buitenlucht genuttigd. Het was alleen zulk mooi weer, dat de meerderheid vergat om op tijd naar binnen te gaan voor het bal van Té. Gelukkig wist Té zich de rattenvanger van Hamelen te herinneren, en werden we door dit trio letterlijk naar binnen gelokt. Dit resulteerde ook nog in een traditioneel Hollands dansje... de polonaise.
Op het bal zelf speelde Té zoals we dat van ze gewend zijn: gewoon goed. Soms kan je heel veel over een band zeggen, maar Té is gewoon goed. Leuke deunen van vakmuzikanten en een zaal die er duidelijk plezier in had. Het laatste nummer kwam dan ook eigenlijk veel te snel, maar het was toch echt tijd om naar huis te gaan.
Ik wil graag iedereen bedanken die zo'n succes hebben gemaakt van dit weekend: de organisatie, Truus inc., de docenten, de vrijwilligers, de muzikanten en natuurlijk ook alle deelnemers die het o zo gezellig hebben gemaakt. Tot volgend jaar!