Zo, ik ben net wakker en zit aan de koffie met de cd van Alban Faust op en net als ik dit schrijf hoor ik twee nummers voorbijkomen die ik op het weekend geleerd heb. Moest dus even opstaan en een polska meedansen (die gaat dus vanaf nu het leven door als de pyamapolska).
Het was een leuk weekend! Ik had nog nooit van mijn leven zweeds gespeeld, ben er zelfs nog nooit geweest, maar ik ben helemaal om!
We zaten met een groepje van 9 doedelzakken in de groep bij Alban, een geweldige leuke man, van oorsprong duits maar inmiddels al 18 jaar wonend in Zweden.
Sprak heel grappig engels met de klemtonen op de laatste of eerste lettergreep, en zijn "ja", klonk gewoon nederlands. Gistermiddag tijdens het buiten oefenen (de zon scheen zowaar) bekende hij dat ie alles vestond wat wij in het nederlands zeiden.
Ik heb in elk geval geleerd dat "klepje" (voor de niet-doedelaars onders ons: om een fis op een doedel te kunnen spelen -zit er normaal niet op- kun je er een klepje op laten zetten) in het zweeds iets van "klaffe" is.
En "tag!" (klinkt als tak) is dankjewel.
Okee. terug naar de muziek. Eerst een paar noorse marsen geleerd (Alban woont vlak bij de grens met Noorwegen) en toen dat eenmaal ging verder allemaal Polska's. Het lastigste was de maat houden, want het accent ligt op de 3-1. Maar het niveau van de groep was erg goed en gelijk, dus op zaterdagochtend hadden we bijna het hele programma al doorgenomen. Alban was dan ook aangenaam verrast over ons niveau. (ik ook over het mijne trouwens
).
Wat die polska's betreft: Alban danste terwijl ie speelde en dat zag er erg grappig uit. Wij konden mooi op zijn voeten konden letten. Tour je had daar een mooi stripje van kunnen tekenen!
Het bal was bomvol. Er bleken ineens veel mensen zweeds te kunnen dansen. Ik heb eindelijk weer eens een hele avond gedanst, zelfs een polska geleerd, en op het laatst nog op het open podium gespeeld.
De avond begon met de premiere van Puck en Niels op doedel en tuba. Een mooi contrast en het was erg swingend. Daarna speelde de drie mannen van Faust, die met elkaar op het podium nog grappiger waren dan apart. Ze hielden tussendoor allerlei sterke verhalen op over vrouwen en mannen. Altijd een dankbaar onderwerp in traditionele muziek.
Na Faust kwam Lirio die als vanouds speelde. Op de dansvloer hoorde ik van diverse D&D mensen " wauw wat swingt dat zeg!". Tja, dan denk je toch onwillekeurig: ""da's mooi ons Lirio!" (we zaten in Brabant h?
)
Daarna was het 1 grote gezellige sessie tot diep in de nacht. Dansen tot je doorweekt bent, spelen tot de laatste ronde, vooruit we trekken nog een fles wijn open, de barman drinkt toch mee, holadiee!
Om 4 verlieten we de bar en kropen we richting slaapzalen.
De volgende morgen keurig op tijd in de les, en slechts wat kleine oogjes hier en daar verraadden de nachtelijke sessie.
's Ochtends bij het ontbijt stopte Pajonneke mij nog gauw een papiertje in de hand: het was een Scottisch voor Gromit, die hij in Rome geschreven had
Heerlijk. Ik ben weer helemaal opgeladen.
EN dan nu een kn?ckebr?dje.
Gr?mit
Inloggen
Help
Zoeken
want jullie kende ik alleen nog maar virtueel.
