mota.spansen.nl

Ik geloof dat Mota toen hij de boot betrad hele andere idee?n bij het begrip waterspans had dan wat ons die middag overkwam.

Een grondzeetje van bakboord deed de spanten kraken en ik zag vanuit een ooghoek dat mijn Serenellini de kuip in kwam drijven. Met uitgetrokken balg en de goedwerkende ontluchtingsknop zou hij genoeg drijfvermogen moeten hebben. Als de ventielen het maar hielden.

De Castagnary Studio met zijn stalen klankplaat zou in het geval van kapzeisen zeker naar de bodem van het meer zinken. Mota nam op mijn instigatie een kloek besluit en hees de hele koffer met trekzak en al aan de spinakerval de mast in zodat we nu topzwaar en slingerend over het woest golvende Sneekermeer naar het veilige Starteiland terugploegden. De viool van Kikker werd in een vuilniszak gepropt om de onderdelen in elk geval bij elkaar te houden. De Serenellini begon water te door te laten via de gedraaide vijfde toets en verdween borrelend in de diepte.

Wijzelf wisten met geen droge draad meer aan ons lijf klappertandend de luwte van het Kolmeersland weer te bereiken en konden daar de schade gaan opmaken.

De beenderlijm der violen had compleet losgelaten maar de meest vitale onderdelen waren nog aanwezig (wie is er handig met bouwpakketjes?).
De Serenellini werd weer boven water gehaald maar lijkt slecht nog geschikt voor een roestige tongen weekend.

De Castagnary maakt het goed. Zij kon droog weer uit de mast gehaald worden. Bij het vieren van de balg piept ze nog wel een beetje maar dat valt niet echt op .

Met haar bespeler is het ernstiger gesteld. De goede jongen is met shockverschijnselen in het St-Antonius ziekenhuis in Sneek opgenomen en mag geen bezoek ontvangen. De dokter heeft een week absolute spansrust voorgeschreven en het woord 'zeiltochtje' mag absoluut nooit meer in zijn bijzijn gebezigd worden.