Ik geloof dat Mota toen hij de boot betrad hele andere idee?n bij het begrip waterspans had dan wat ons die middag overkwam.
Het vooronder van de zeilboot werd fluitend volgepakt met vioolkisten en koffertjes met dure trekzakken.
Voor de wind afzakkend naar het Sneekermeer ging het nog wel rielekst. Mota: wanneer kan ik m'n viool er bij pakken?
Bij het er uit halen van de fokkeloet ging er alleen een dweil overboord (die we later nog hard nodig zouden hebben
).
Op het Sneekermeer zagen we in de verte de Sk?tsjes een wedstrijd houden en we dachten 'leuk! er op af!". Maar toen we uit de luwte van het starteiland waren gekomen batste de wind er stevig in. Mota werd door een flinke golf van de rand af de boot in gelanceerd. En aan de lijzijde kolkte het water over het gangboord heen. En dat terwijl we met een volkomen klapperend grootzeil voeren.
De skutsjes kwamen in rap tempo op ons af. Naar later bleek waren ze van het water afgeroepen i.v.m. een stormwaarschuwing. Terwijl Mota zich met z'n tanden in de reefknuttels vastzette gingen wij nog net voor de boeg van een aanstormende Sneeker Pan overstag. De hekgolf van het skutsje spoelde zo van achteren de boot in en de eerste vioolkist kwam al het vooronder uit dobberen. Het was die van Kikker. Mota had de zijne tussen een trekzakkoffer en het dek klemgezet.
Snel probeerden we ons te herinneren of we het telefoonnummer van het trekzakkenduikteam van Berend Kok ook paraat hadden voor het geval dat. Een grondzeetje van bakboord deed de spanten kraken en ik zag vanuit een ooghoek dat mijn Serenellini de kuip in kwam drijven. Met uitgetrokken balg en de goedwerkende ontluchtingsknop zou hij genoeg drijfvermogen moeten hebben. Als de ventielen het maar hielden.
De Castagnary Studio met zijn stalen klankplaat zou in het geval van kapzeisen zeker naar de bodem van het meer zinken. Mota nam op mijn instigatie een kloek besluit en hees de hele koffer met trekzak en al aan de spinakerval de mast in zodat we nu topzwaar en slingerend over het woest golvende Sneekermeer naar het veilige Starteiland terugploegden. De viool van Kikker werd in een vuilniszak gepropt om de onderdelen in elk geval bij elkaar te houden. De Serenellini begon water te door te laten via de gedraaide vijfde toets en verdween borrelend in de diepte.
Wijzelf wisten met geen droge draad meer aan ons lijf klappertandend de luwte van het Kolmeersland weer te bereiken en konden daar de schade gaan opmaken.
De beenderlijm der violen had compleet losgelaten maar de meest vitale onderdelen waren nog aanwezig (wie is er handig met bouwpakketjes?).
De Serenellini werd weer boven water gehaald maar lijkt slecht nog geschikt voor een roestige tongen weekend.
De Castagnary maakt het goed. Zij kon droog weer uit de mast gehaald worden. Bij het vieren van de balg piept ze nog wel een beetje maar dat valt niet echt op
.
Met haar bespeler is het ernstiger gesteld. De goede jongen is met shockverschijnselen in het St-Antonius ziekenhuis in Sneek opgenomen en mag geen bezoek ontvangen. De dokter heeft een week absolute spansrust voorgeschreven en het woord 'zeiltochtje' mag absoluut nooit meer in zijn bijzijn gebezigd worden.
Inloggen
Help
Zoeken
Geweldig verslag Tour!!
Voor Mota was het misschien iets te spannend: hij zag wat witjes en gaf toe toch meer op zijn gemak geweest te zijn als zijn viool niet aan boord geweest was. 
En toen bleek dat spelen toch niet echt mogelijk was met al dat buiswater en het water in de gangboorden, was hij ook niet tot zingen te bewegen; dan zouden we het klapperen van zijn tanden horen... 
