|
Het weekendje Limburg werd dus een weekend monumenten-folk ? de overnachting in Kasteel Elsloo, dat eigenlijk geen echt kasteel is maar een verzameling bijgebouwen van een kasteel dat zo?n honderdenvijftig jaar geleden is verwoest door een brand, is eigenlijk al weer een verhaal op zich. Maar ik kan het jullie aanbevelen, net als een wandeling in de buurt van het kasteel; het oude dorp Elsloo ademt een middeleeuws sfeer met goed opgeknapte gebouwen, smalle straten en een paar leuke caf?s. In één ervan, De Conincx, hebben we fantastisch gegeten en we hadden moeite om ons los te rukken om naar het bal te gaan,
Maar toen we dan tegen 21:00 uur in zaal Vroemen in Groot-Genhout arriveerden kostte het weinig moeite om in de balsfeer te raken. De zaal was al aardig gevuld en er werd druk gedanst. We kwamen er zelfs nog een paar bekenden tegen (Puck o.a.) en op een gegeven moment werd Gromit aangesproken met de woorden: ?Ben jij mevrouw Jansen uit Utrecht ?? Het bleek iemand uit Gorinchem te zijn die zich had opgegeven voor de dansworkshop. Tot zover de sfeer en voorbereidingen, nu het bal zelf
Het bal begon met een set van MUSAC, met daarna een set van Olle Geris en Willem Schot, wat gevolgd werd door de tweede set van MUSAC en nog een set van Olle en Willem. MUSAC bestaat uit 5 mannen die doedelzak, trekzak, contrabas, draailier spelen, waarbij er soms twee draailieren worden gebruikt en soms twee doedelzakken. Ook werden de doedelzakken af en toe ingeruild voor (blok)fluiten. De groep heeft een hecht geluid ? wat wil je ook als je al meer dan 10 jaar samenspeelt ? zonder echte solisten, maar in ieder stuk treedt er weer een ander instrument op de voorgrond. Ritmisch klopt het als een bus en het repertoire was heel afwisselend en boeiend, vooral ook omdat het zo heel anders was dan het repertoire dat ik van de bals in Midden- en Noord-Nederland ken. Wat me ook opviel was het kleine aantal Bretonse stukken die die avond werd gespeeld. De dansen die veelvuldig aan bod kwamen waren: wals, scottisch, bourree en jig. Daarnaast werden nog enkele mazurka?s en polka?s gespeeld. Een bijzonder kenmerk van MUSAC was dat ze bijna ieder stuk eindigden met een bijzonder fraai of fout maar in ieder geval origineel akkoord
Het optreden van Willem Schot en Olle Geris was een hele bijzondere ervaring. Willem speelde zoals altijd als een ?lachende Boeddha? en of hij nu trekzak, doedelzak of viool speelde, het was allemaal even trefzeker, strak en gevarieerd. Hij schept er volgens mij ook een bijna duivels genoegen in om de dansers en soms ook zijn muzikale partner op het verkeerde been te zetten door een bijna-einde te spelen, zodat je denkt dat de dans afgelopen is, om toch nog drie of vier keer het schema te gaan spelen.
Na de eerste twee dansen vroeg ik me af of Olle eigenlijk wel met versieringen speelde; het klonk allemaal erg naturel. Toen ik dichterbij ging staan en geconcentreerder ging luisteren, zag en hoorde ik dat ze wel degelijk versieringen gebruikt, maar dat die zo natuurlijk zijn verweven met de melodie, dat je geneigd bent te denken dat het de melodie zelf is.
Het laatste blok van Willem en Olle werd be?indigd door een slaapliedje dat Olle zong. Het liedje duurde twee keer langer dan Olle in gedachten moet hebben gehad, omdat Willem telkens weer met nieuwe versieringen en wendingen kwam aanzetten.
Na het offici?le deel van het bal riep Willem Puck op het podium. Na 1 dans gezamenlijk te hebben gespeeld verliet Willem het podium, waarna Puck in haar eentje een prachtige bourree speelde. Tegen het einde van die bourree besloot de bassist van MUSAC haar toch maar een handje te helpen door er een subtiele baslijn onder te leggen. Hierna verschenen verschillende leden van MUSAC op het podium voor een soort after-party. Vooral de wals met trekzak, contrabas en draailier waar de grens tussen valse musette en tango werd opgezocht was een genot om naar te luisteren.
Tegen half twee ?s nachts toen de oogleden zwaar werden en de hamstrings om rust schreeuwden besloten we het bed op te zoeken.
Wat me, behalve de muziek, het meest bij zal blijven is de sfeer; een ingetogen bijna intieme sfeer, het gevoel van een gezellig familiefeest, Bij veel bals die ik tot nu toe heb meegemaakt heerst een uitgelaten & jolige sfeer (wat ik erg leuk vind) maar hier leek het dansen de normaalste zaak van de wereld, iets dat je iedere zaterdagavond met vrienden doet. MUSAC organiseert deze bals twee keer per jaar, dus volgend voorjaar ben ik weer van de partij.
Scordatura
_________________
Wer tanzt hat bloss kein Geld zum Saufen - oud Schwaebisch spreekwoord
|
Inloggen
Help
Zoeken
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}