In de gezinsbode (huis aan huis blaadje van Groningen en omstreken) van vandaag stond het volgende artikel. Ik sta ervan versteld hoeveel 'fouten en onjuistheden' ze in een artikel hebben kunnen zetten maar goed. Aan jullie de eer om ze te vinden
Verder wel leuk natuurlijk dat het zo onder de aandacht van Jan en alleman wordt gebracht
Gezinsbode woensdag 21 januari 2004 schreef:
SPANSBAL!
Het klinkt Iers, maar het is Nederlands en Vlaams. Het is wle volksmuziek en uitstekend geschikt om op te dansen. Volksdansen welteverstaan. Dat was ooit oubollig, maar het fenomeen is 'weer helemaal terug'. Sinds zaterdag ook in Groningen.
In Belgi? is het al twintig jaar een enorme rage en in de rest van Nederland wordt het op grote festivals eveneens met verve beoefend. Na het 'Spansbal' van dit weekeinde in de Muziekschool, kan he tniet anders of Groningen gaat ook voor de bijl.
Spansbal is een samenvoeging van spelen en dansen. Wie naar volksmuziek luistert, wil zich daarbij uiten en dit evenement is daar uitstekend voor geschikt. Verantwoordelijk voor het samenzijn van zaterdag waren Jantine, Auke en Marco. Muzikanten uit heel NEderland en vrienden die elkaar op festivals hebben leren kennen. Violiste Jantine komt uit de Martinistad en dus moest Spansbal ook maar deze kant op. Er waren al eerdere edities, maar het samenzijn in de Muziekschool was het eerste dat voor publiek toegankelijk was.
De organisatie had gerekend op zo'n zeventig mensen, maar met uiteindelijk ruim veertig enthousiastelingen was de grote zaal aardig gevuld. Veel meer hadden er op de dansvloer ook niet bij gekund.
Het programma omvatte twee delen. Een uur uitleg, waarbij het veertigtal deelnemers de beginselen van vijf dansen kregen onderwezen, waarna er optredens waren van de groepen 'Folkguerilla', 'Chardon', 'Lirio' en het Groningse 'Bru' en het geleerde in de praktijk kon worden gebracht. Dat ging allemaal erg goed, want de passencombinaties leken erg gemakkelijk.
Het ging van stap-stap-hop, draaien en vier passen vooruit, vier passen achteruit. In principe kon iedereen die tot vier kon tellen, meedoen. Het ging in paren, met de hele groep in een kring, dan weer in rijen en er was een bijzondere Bretonse dans. 'Een soort polonaise, maar dan voor krabben', legde dansmeester Marco uit.
Het spelen en dansen gebeurde louter op traditionele Nederlandse en Vlaamse muziek. Dat is minder vreemd dan het klinkt, want, zo legde Jantine uit, Nederland had ooit een rijke danscultuur, die helemaal verdwenen is.
Wat opviel waren het aantal jongeren en dat blijkt op de festivals in Belgi? en in de rest van Nederland niet anders. Het is inderdaad een ander soort jeugd dat naar dancefestivals, Simplon of Vera gaat, maar het is ook weer niet zo dat het allemaal wereldvreemde alternatievelingen betrof.
grappig he
PS. Dat van die krabben dat kwam natuurlijk niet uit mijn mond maar uit die van Tour. Ik heb die verslaggever niet eens gesproken.