Dit bal overtrof alles wat we hebben meegemaakt op spansgebied. Alles klopte: mooie zaal, leuke mensen, goeie muziek. Dit bal kwam dicht in de buurt van mijn ideaal
.
Teveel mooie momenten fladderen door mijn hoofd op dit moment. Nog steeds een beetje high van spansgenot en slaapgebrek. Heerlijk was het, ik zou het allemaal nog een tijdje vast willen houden
.
Vantevoren gezellig een pizzaatje gegeten in de kantine onder de spanszaal. Cooper, Verse Melk, Scorda, Gromit, Gitana en Iris het was fijn om iedereen weer te zien. Geweldig dat iedereen zo toegewijd is en de moeite neemt om naar Groningen te komen. Er werd lekker gehandeld in stukken pizza. De vermeend vegetarische kaaspizza van Iris bevatte zoveel ham dat ie volledig gestript moest worden. Wat overbleef was een warme badmuts-achtige hap die voor tachtig procent werd omgeruild voor Funghi?s en Vegetariana. We gaan een recept indienen bij de pizzeria voor een pizza Spansiana. Dat wordt iets met kikkererwten en doedels. Zou er ook een pizza Tarantella bestaan?
Nieuw op dit bal was de soundcheck. De doedelzakken hadden het nakijken. ("mogen wij even stemmen?", "Nee, ga maar op de gang stemmen, wij zijn aan het soundchecken"). Vroeger stemde je gewoon je doedelzak wanneer je daar zin in had, punt uit.
Tijdens de soundcheck kwamen ook de Chardonnezen binnen. Ze hadden net nieuw percussie-materiaal bij Stiggelbout aangeschaft. Bram liep glunderend door te zaal, z?n vriendinnetje moest ?m in bedwang houden want eigenlijk wilde hij meteen los. Waar moet dat heen met de jeugd als ze niet eens meer een fatsoenlijk instrument leren spelen en er alleen maar wat op los roffelen en beuken? Nog even en het eerste tam-tam-bal (met de Hoebaboeba-andro) is een feit.
Dansmeester Mota was net op tijd terug uit Utrecht waar hij de Boereplof geleerd had. Gelukkig oogde hij nog fris. Om stipt zeven uur (ojee, nog maar 30 mensen binnen) begon hij met de Cercle uit te leggen. Een probleem was voor hem om tegelijkertijd een dans voor te doen en in de microfoon te praten. Na een tijdje had hij meisje gevonden dat als wandelende microfoonstandaard dienst deed. Dit was een enorm grappig gezicht.
Mensen ik kan wel een half forum volschrijven over dit bal maar laat ik dat maar niet doen. Uiteindelijk waren de meesten van jullie er zelf bij. En wie er niet bij was die heeft echt wat gemist.
De Folkguerrilla opende na de dansuitleg het bal met een scottisch. Vanaf de bandstand kon ik moeilijk beoordelen hoe het klonk maar volgens mij ging het wel aardig. Wel moest een overenthousiast meedrummende Rob de Rammer een beetje afgeremd worden. Viool, Accordeon en Gitaar speelden licht versterkt en waren dus goed te horen op de gehele dansvloer, de doedelzakken waren onversterkt. Bourr?e de Strontmoolen stond als een (schijt)huis.
Chardon nam het over van de Guerrilla. Ze speelden als een hecht blok en deden vele nieuwe dansen. Het was heerlijk om de draailier weer te horen snerpen. Chardon is zonder meer een top-balband waar we onze handen mee dicht mogen knijpen.
Het duo Lirio trakteerde ons op heerlijk swingende bourr?es en scottischen en zelfs een cercle.
Wat opviel was dat de gitaar doordat ze versterkt was fungeerde als bas, drumstel en accoordinstrument in één. Petje af voor Verse Melk, het was af en toe net RocknRoll. De lange improvisaties van Cooper op doedelzak en trekzak vormden een fraai staaltje van ?instant-composing?. Echt een bal-machine die twee.
Terwijl Lirio een Mazurka verkrachtte was ik druk doende om de trekharmonica-legende Frans Tromp die beneden een sigaretje zat te roken over te halen om ook wat te gaan spelen. Hij vroeg zich af of zijn scandinavisch en hollandse ge?rienteerde spel wel paste in de avond. Als wij er een jig, wals of scottisch op kunnen dansen is het goed hield ik hem voor en hij ging overstag. Zijn solo-act voegde echt wat toe aan het programma van deze avond. Mooie stukken en even een heel ander trekzakgeluid dan we tot dusver gehoord hadden. Een mooi moment van rust na het dolle Lirio en heerlijk om op te dansen.
Na een kort Bru intermezzo (Willow Tree en Wals) was het de beurt aan aanstormend trekzaktalent Souffle om een staaltje van zijn kunnen te tonen. In een prachtige beheerste, franse stijl speelde hij een serie walsen, scottischen en mazurka?s. Heerlijke muziek die me heel erg deed denken aan de filmmuziek van Am?lie, ik wou dat ik het opgenomen had dan kon ik het als bootlegceedee op de markt brengen. Souffle, heel erg bedankt dat je helemaal uit Den haag naar het noorden bent gekomen om voor ons te spelen.
In het laatste half-uur speelde de Folkguerrilla nog een Jig (medley De Reus/land van maas en waal) en een Cercle met in de hoofdrol het flitsende vioolspel van Gitana.
Om tien voor twaalf klonk er een slot-Mazurka met een kloek meedrummende Bessath. De traditionele slotcercle was ook weer erg leuk om te doen. Eigenlijk zouden de muzikanten altijd in het midden van de dansvloer moeten staan. Versterken is dan ook niet meer nodig en het is wel zo gezellig.
Het slotaccoord van de slotcercle kreeg amper de kans om weg te sterven. Een bende gefrustreerde drumlustigen greep haar kans en zette een knallende klopjacht in. Van opruimen en inpakken kon nog geen sprake zijn. De dansers gingen gewoon door, dit keer met solistische wildemansdansen. De roffels van Bram op zijn nieuwe timbales joegen Mota gillend de zaal uit. Bessath dreef het stel aan met steeds ingewikkelder poly-ritmieken. Verse Melk kon het, ook door het overmatige gebruik van Tierelierbier, allemaal niet meer bijhouden en play-backte maar wat op een djemb? volgens mij. Rob de Rammer was het spoor ook bijster wat hem zoals steeds niet weerhield van het op peil houden van een pittig decibellen-niveau. Ach, gun die mannen toch ook hun pleziertje. Uiteindeindelijk groef Bessath zijn eigen graf toen hij een 9/8 oplegde aan de andere klopgeesten. De drumsessie stortte als een kaartenhuis inelkaar. De dansers vielen elkaar uitgeput in de armen. De spreekstalmeester kon het slotwoord aanheffen, bloemen en cheques wisselden van eigenaar. Het was volbracht, het opruimen en napraten kon gaan beginnen.
Conclusie: Wat mij betreft gaan we dit elke maand doen
.
Inloggen
Help
Zoeken
Leuk om te zien maar jeumig, niet alleen m'n tenen maar m'n hele lijf kriebelde van al die dansende mensen. Ik moest dansen. Dan maar achter en opzij van de bar met Plienemien. Twee vliegen in een klap en het was vooral even druk bij de band wissels.
Net zoals ik er ter plekke achter kwam dat het 4 wals pasjes zijn i.p.v. 3 
!, maar goed, hij 'liep' toch wel.
; maar na ong. 5 muziekjes ging het al beter, dus de volgende keer zal ik er veel minder last van hebben; al doende leert men!), maar de sfeer was weer op en top 'Gruns'. D.w.z.: spansen in Groningen is altijd beregezellig 
)
, ook later op de avond.
