zeerover schreef:
[hypermode]Aaaah! :~) Ik heb een sopraansax gekocht! :~)
Now we're talkin'
Moet je wel even je grepentabel bijwerken natuurlijk
zeerover schreef:
Het is een Keilwerth, the new king, zilverkleurig.
Jaja, steek me de ogen maar uit.
Ik ruil niet met mijn gladjakker Jupiter. Voor geen goud.
Grmblzeerover schreef:
Hij speelde ook makkelijker (lichter in elk geval) dan die alt-sax. Da's het voordeel van eerst even op een oud barrel spelen.
Ja, dan leer je wel tetteren. Dat lichte spelen heeft vast ook te maken met het mondstuk dat erop zit. Die heb je net als rieten in allerlei zwaartes. Op mijn Jupiter zat een mondstuk van een professional met een riet van 3,5. Daarmee viel echt nog niks te beginnen.
Maar wel hartstikke leuk dat je een sopraan hebt. Die klank vind ik het beste passen bij folk, want het heeft in de verte wel iets van een schalmei. Tegen mij zeiden ze ook dat ik beter eerst op een alt of tenor kon beginnen, maar dat lijkt mij nog altijd een beetje flauwekul. Wat zou zo'n adviseur moeten zeggen tegen iemand die klarinet wil gaan spelen? Iets van: oei, dat aanblazen van zo'n kleine klarinet is best moeilijk, dus pak eerst maar een basklarinet, dan kun je later wel overstappen op de kleine? Dat hoor je toch ook nooit iemand zeggen? En als een sopraansax wat moeilijker zuiver is te bespelen: ga dan maar nooit chello spelen, want dat klinkt de eerste twee jaar ook nog naar niets.
Wat mij wat betreft zuiverheid wel opviel, was dat de moderne saxofoon wel zuiverder is dan de wat oudere. Er schijnen allerlei kleine wijzigingen en verbeterde constructies te zijn aangebracht, die vooral moderne sopranen ten goede zijn gekomen. Daarom houd ik het vooralsnog ook op de gladjakker, die speelde meteen behoorlijk zuiver. De oude zilveren Amati Toneking uit ca. 1950 moest echt meer bijgestuurd worden.