campie schreef:
1. In het reguliere muziekonderwijs in Nederland wordt nagenoeg geen aandacht besteed aan de trekharmonica. Dat is wellicht een belangrijke reden dat er weinig jonge bespelers zijn.
De belangrijkste reden is volgens mij dat er onvoldoende popgroepen hun gitaren hebben ingeruild voor trekzakken.
campie schreef:
2. De trekharmonicascene ziet er wat grijs uit. Wellicht wil de jeugd daarmee niet al te sterk worden geassocieerd.
In een geleend uurtje van mijn goede werkgever kwam ik tot de volgende overpeinzing...
Het is een sociaal-cultureel verschijnsel in onze vooruitrennende maatschappij dat jong en oud gescheiden gaan. Die scheiding wordt op allerlei manieren gestimuleerd. Jong rent nu eenmaal sneller vooruit dan oud.
Waar het in onze samenleving gaat om kwaliteit zal er veel eerder een samenwerking ontstaan tussen jong en oud. Er is dan sprake van wederzijds respect en leeftijdsgrenzen vallen weg.
Volksmuziek -en de daarbij horende elitaire muziekinstrumenten zoals draailier, doedelzak en trekharmonica- is iets dat ongeveer 40 jaar geleden heropleefde om o.a. aan de "veramerikanisering" een tegenwicht te bieden en uit de behoefte om de eigen volkscultuur nieuw leven in te blazen. De nieuwlichters waren veelal jonge geëngageerde mensen die ook veel jong volk in hun enthousiasme meesleepten. Zij gingen te rade bij de ouderen (zangers, muzikanten) in die samenleving om tot een reconstructie te komen alvorens een persoonlijke vertolking te geven of te vernieuwen. (niet conserveren maar revitaliseren). Het overdragen en verspreiden van die cultuur stond hoog in het vaandel.
De nieuwste opleving die zo veel jong volk aantrekt komt niet langer rechtstreeks voort uit dit engagement.
De oude garde is hier voor een groot deel zelf debet aan door alle pijlen op jong te richten. Er kwam namelijk steeds minder jeugd, het oude ideaal werkte niet meer en dus is er een jong imago gekweekt rond folk. Er zijn vervolgens talrijke initiatieven ontplooid om de jeugd te stimuleren en ruim baan te geven.
De grote trekpleister is het beloofde podium geworden - waar men zich nu nog even vergaapt aan iets minder jonge goden- maar dat weldra door elke jonge muzikant zelf bestormd zal kunnen worden.
En dat is dus gelukt.
Er is dus wederom een jonge opleving maar deze laatste sluit niet aan bij de oude door o.a. dat verschil in doelstelling.
Nu is er dus sprake van twee folkmilieu's.
We kunnen proberen de groepen bij elkaar te brengen door voor beide groepen een aantrekkelijk programma te bieden op de zelfde locatie en zelfde tijd. Daarmee blijven we echter ook voortgaan op de zelfde onderliggende gescheiden motivatie.
De aansluiting zal - met de hulp van de alle organisatoren - volgens mij niet lang op zich laten wachten.
Nu al vallen er 30-plussers van het podium af die zich misschien eens achter hun oren krabben en zich afvragen waar ze eigenlijk mee bezig zijn.
Ook jonge muzikanten die het niet lukt het podium te bestormen zullen op zoek gaan naar een andere manier om te blijven musiceren.
En de oudere echte amateur zal geen enkele bezwaar maken tegen de instroom van jonge muzikanten.
En daar ligt volgens mij meteen de kans om al die folkies bij elkaar te brengen.
Het is leuk om samen muziek te maken, om je techniek te verbeteren, om naar elkaar te luisteren, ervaringen uit te wisslen.
Dergelijke gemeenschappelijke doelstellingen, waar iedere echte amateur-muzikant door gedreven wordt, kunnen er voor zorgen dat er in de toekomst bestaansrecht en bestaansreden is voor evenementen georganiseerd door verenigingen als het SVN of Stichting Draailier en Doedelzak etc.
Misschien...
Gompie...
Inloggen
Help
Zoeken
Ik had graag eens om de hoek willen kijken, terwijl ie les gaf 
