mota.spansen.nl

Als ik er 'n stukje dart -psychologie bij mag halen (jaja).. Daarmee merk ik dat het heel dubbel is... aan de ene kant moet je gefocust zijn om iets te kunnen raken, maar niet té gefocust, want dan raak je gefrustreerd als je iets niet raakt en gooi je de leg weg. Je moet er ook niet te veel over nadenken, maar gewoon gooien.. Als je de eerste 2 pijlen in de triple 20 hebt zitten, moet je niet denken maar doorgooien. Ga je denken, dan maak je het moeilijker voor je zelf dan nodig is en gooi je er naast. Dan heb je nog steeds een mooie score, maar niet de topper die je wilde.
Het is maar net hoe serieus je darten wilt nemen maar ik zie wel wat overeenkomsten.

Ik heb overigens pas 3x een 180'er gegooid. Alle 3 de keren zat ik in 'n relaxte doch gefocuste flow. Als je in zo'n zelfde soort flow zit terwijl je je instrument in je handen hebt, maak je denk ik ook de mooiste muziek.

_________________
¡Hell Yeah!

't Was wel het laatste woord waardoor het weer een beetje on-topic leek.

_________________
ik wil met jou wel dansen maar m'n knieën knarsen zo...

Ik denk inderdaad dat - net als jij beschrijft bij darten - de essentie van vol overgave muziekmaken is dat je niet denkt tijdens het spelen, maar wel vol aandacht bent.

stoer van buiten, zacht van binnen

Ik heb net een masterclass bijgewoond van Gilles Apap. Zie: http://www.kamermuziekfestivaldenhaag.n ... asses.html met onder andere een fantastisch youtube filmpje. Wauw, wat was dat inspirerend en leuk!

Het was een workshop voor conservatoriumstudenten. Gilles Apap komt uit Amerika uit het gebied waar Oldtime wordt gespeeld. Hij speelt daar veel in sessies en andere folkmuzikanten daar weten niet eens dat hij ook klassiek violist is. Hij ging een Oldtime tune aanleren en dat was voor de klassieke violisten iets heel nieuws. Het viel me op hoeveel moeite sommigen hadden met het spelen op gehoor. Het was heel mooi om te zien hoe hij bruggen sloeg tussen de folk en de klassiek. Hij deed dingen voor die hij uit de Ierse muziek had geleerd en toepaste in de klassiek. Ik vond het apart hoe hij als een bijzonder fenomeen werd gezien, ook door de mensen in het publiek. Alsof ze nog nooit van het bestaan van folkmuziek hadden gehoord.

Hij gaf een aantal inspirerende oefeningen mee om jezelf te trainen. Voor het oefenen van melodieën en het een worden van je lichaam met je instrument zong hij een bourdontoon (grondtoon) en improviseerde daar overheen op z'n viool. Hij deed 't ook andersom: grondtoon spelen, improvisatie zingen. Hij zong ook baslijnen mee met het spelen van de melodie en andersom.

Voor het oefenen van ritmes tikte hij met z'n voet de maat, klapte het ritme met z'n linkerhand op z'n knie en maakte tegelijkertijd met z'n rechterhand (zonder viool en stok) de bijbehorende strijkbeweging.

Hij liet zien hoe je ritmes kunt choppen met je strijkstok. Hij liet ook deelnemers hun hand op z'n strijkarm leggen terwijl hij Oldtime tunes speelde. Zo konden ze voelen hoe hij zijn swing maakte. Dat had ik heel graag willen doen, maar ik zat in het publiek... Hij zei op 'n gegeven moment wel tegen de mensen in het publiek dat als ze een instrument bij zich hadden, dat ze mochten aanschuiven. Helaas lag m'n viool 100m verderop thuis. Hoewel ik dat ook wel eng had gevonden om tussen die vioolstudenten te gaan zitten.

Ik heb opnames gemaakt, dus nog veel inspiratiemateriaal om mee aan de slag te gaan.

Leuk, dat filmpje met Gilles had ik al eens gezien.
Maar als je zelf in die richting wat verder wil doen, kan je wel weer terecht bij een Nederlandse Gilles (Rullmann). Zowel voor chopping als old time music. Maar misschien wist je dat al.

_________________
ik wil met jou wel dansen maar m'n knieën knarsen zo...

Ja, dat wist ik al, maar toch bedankt!

Kikker met een vleugje Gilles, dat lijkt me wel wat :~)

En wat jammer dat je je viool niet bij je had bij de Amerikaanse Gilles, Kikker!

_________________
If I can't dance, I don't want to be part of your revolution (Emma Goldman)

Ik had trouwens deze woensdag een klein (10 minuten) solo-optredentje bij de opening van een expositie.
'k was erg zenuwachtig vantevoren, maar al niet meer zo erg als toen voor de masterclass in A'dam.

Niet omdat het minder eng was, maar het went kennelijk toch.

En ik moet zeggen (dan maar een hippie) dat zen-meditatie me echt heel erg helpt om dit soort dingen te doen. Het helpt me te concentreren en om vantevoren niet te zenuwachtig te zijn en om m'n motivatie helder te houden (en misschien wel meer, waar ik me niet bewust van ben, maar dat valt me op).

Ik was heel blij dat ik het kon doen, omdat ik al zo'n tijd ziek ben en Tourdion stond dat ook al een paar weken stand-by Als het niet gelukt was, zou hij het doen.
Maar het gaat sinds twee weken wat beter en dat was voor dit spelen een goede timing

Het was leuk en leerzaam om te doen. De organisatie wilde geen achtergrond-muziek, maar echt tien minuten luistermuziek na het openingspraatje.
Dus ik had drie stukken voorbereid, waarvan ik vrij zeker wist dat ik die kan dromen en me er wel uit kan improviseren als er iets mis gaat omdat ze zo vertrouwd zijn. Dat gaf ook wel veel rust, om het op dat gebied veilig te houden.

Spelen voor luisterpubliek is echt zo anders dan voor dansers. 'k vind het heel leuk, omdat het zo anders is. En dit was ook nog (in tegenstelling tot bij de masterclass in Amsterdam) voor mensen die geen flauw idee hadden wat voor soort muziek ze voorgeschoteld kregen. (en ik geen flauw idee had of het ze aan zou spreken)

_________________
If I can't dance, I don't want to be part of your revolution (Emma Goldman)

Spreek je de mensen dan ook nog toe, vertel je ook iets over wat je speelt? Ik merk dat ik dat steeds vaker doe maar ik houd het wel kort.

_________________
ik wil met jou wel dansen maar m'n knieën knarsen zo...

Ik wilde je net mailen met de vraag hoe het was geweest; het klinkt echt goed zeg! Jammer dat het in Den Haag was!

Is het mogelijk om die opnames van jou te kopiëren o.i.d.? Zou super zijn!

Ja, heel kort (ook omdat ik geen versterking had). Deels om de aandacht te krijgen en op een andere manier contact te hebben met het publiek en deels om de componisten van wie ik iets speel hun erkenning te geven :~)

Ik had woensdag bijvoorbeeld een eigen stuk gespeeld, een stuk van Arie van Lienen en een stuk (het stuk ) van Didier Laloy.

Vantevoren dacht ik dat ik het heel eng zou vinden om iets te zeggen en was het ook niet van plan. Maar mijn aankondiging viel door zenuwen/chaos van de projectleider van het CBK (die me eigenlijk vrij uitgebreid zou aankondigen) nogal in het water.

Toen moest ik wel, als ik de aandacht van het publiek wilde.
En toen bleek dat het eigenlijk juist heel leuk was, om iets te vertellen over de stukken die ik ging spelen en dat het mensen ook nieuwsgierig lijkt te maken naar wat er gaat komen.

_________________
If I can't dance, I don't want to be part of your revolution (Emma Goldman)

Heel herkenbaar!
De eerste keer dat me dat overkwam, leek ik volledig dicht te slaan. Ik heb er toen maar Tom Waits uitgegooid. Ook al was het bij een snarenwerkwinkel. Sindsdien probeer ik van te voren te bedenken wat ik aan direct ophoestbare muziekstukken heb.

_________________
Stoomwals en IJsschottisch

Wat ik bij mezelf hierin herken, is dat ik inderdaad 10 jaar harples heb gehad, maar ik zou niet durven om voor te spelen bij een bal.
Juist omdat ik (naar mijn idee) zolang les heb gehad, heb ik het idee dat ik moet presteren. Ook bij uitvoeringen en mijn openbaar D-examen was het voor mij veel makkelijker om1 te zijn met de harp en de muziek.

Naar mijn idee maak je jezelf meer los van de omgeving en kan je focussen of juist ontspannen in iets wat je leuk vind om te doen. Al is het wel iets lastiger om dan de snaren te vinden;P

Maar dan komt het feit erbij dat je op een gegeven moment je instrument zo goed kent en het stuk zo goed ingestudeerd heb, dat het inderdaad blind kan.

Maar zo goed als dat ik het thuis speel in mijn veilige omgeving, zal ik erbuiten nooit kunnen spelen er.

Maar wat is dan goed?
Is dat foutloos, of kan iets met foute noten toch heel goed zijn omdat het zo veel emotie draagt.....
Gewoon wat in mij opkwam toen ik je opmerking las

_________________
ik dans dus ik besta