Ik had trouwens deze woensdag een klein (10 minuten) solo-optredentje bij de opening van een expositie.
'k was erg zenuwachtig vantevoren, maar al niet meer zo erg als toen voor de masterclass in A'dam.
Niet omdat het minder eng was, maar het went kennelijk toch.
En ik moet zeggen (dan maar een hippie) dat zen-meditatie me echt heel erg helpt om dit soort dingen te doen. Het helpt me te concentreren en om vantevoren niet te zenuwachtig te zijn en om m'n motivatie helder te houden (en misschien wel meer, waar ik me niet bewust van ben, maar dat valt me op).
Ik was heel blij dat ik het kon doen, omdat ik al zo'n tijd ziek ben en Tourdion stond dat ook al een paar weken stand-by
Als het niet gelukt was, zou hij het doen.
Maar het gaat sinds twee weken wat beter en dat was voor dit spelen een goede timing
Het was leuk en leerzaam om te doen. De organisatie wilde geen achtergrond-muziek, maar echt tien minuten luistermuziek na het openingspraatje.
Dus ik had drie stukken voorbereid, waarvan ik vrij zeker wist dat ik die kan dromen en me er wel uit kan improviseren als er iets mis gaat omdat ze zo vertrouwd zijn. Dat gaf ook wel veel rust, om het op dat gebied veilig te houden.
Spelen voor luisterpubliek is echt zo anders dan voor dansers. 'k vind het heel leuk, omdat het zo anders is. En dit was ook nog (in tegenstelling tot bij de masterclass in Amsterdam) voor mensen die geen flauw idee hadden wat voor soort muziek ze voorgeschoteld kregen. (en ik geen flauw idee had of het ze aan zou spreken)