mota.spansen.nl

Ah, dat moet ik maar eens uit m'n hoofd leren. Dat van majeur wist ik eigenlijk al, maar van mineur niet. En er wordt toch veel in mineur gespeeld :~)
I en VII, dat ga ik bij de eerstvolgende sessie waarbij er iets mineurigs gespeeld wordt dat ik niet ken, proberen.

Met die dominant van die septiemen had ik het trouwens over een septiem-dominant. Dus een type septiem-akkoord.

_________________
If I can't dance, I don't want to be part of your revolution (Emma Goldman)

Tsja, Dominant Septiem akkoord..... een gewichtig klinkende naam voor wat ik maar even het Gewoon Septiem akkoord had genoemd. Omdat het zo veel gebruikt wordt dat het bijna geen nadere beschrijving nodig heeft.

Het woord dominant slaat op de V uit de toonladder die ook wel de Dominant genoemd wordt. Op deze dominant wordt het akkoord gebouwd. Dominant staat dus los van de kreet 'septiem'.

Een majeur drieklank op G is: G B D ... ook wel het G groot majeur genoemd.

Klinkt dit akkoord in een compositie in C. Dan verwacht je na dit akkoord een C akkoord.

Om het vragende karakter van dit G akkoord nog sterker te maken is men ook nog eens een klein septiem oftewel een F aan het akkoord gaan toevoegen.

De vraag om een oplossing van GBDF naar CEG is werkelijk onweerstaanbaar.

De B uit het G akkoord wil uiteraard een C worden. De D wil naar E en die F wil kennelijk heel graag een G worden. Ze willen allemaal promotie maken. Zodoende leidt het G7 akkoord de luisteraar met veel overtuiging van bijvoorbeeld het F akkoord (een notoire draaikont) terug naar de veilige thuisbasis, naar C dus.

Daarbij komt dat de F in het akkoord voor een stukje extra kleuring zorgt. Gewoon GBD is wat saai. Door de F wordt het wat kruidiger en wat voller.

De grondtoon G zou je weg kunnen laten als je dit akkoord speelt in de ligging GBDF omdat het anders wel eens wat modderig zou kunnen klinken. Te vol. Laat de bas die lage G maar spelen.

Met de G bovenop, dus bijvoorbeeld DFG klinkt het akkoord wel lekker pittig. Maar nog steeds vol. Werken met power-chords, die uit twee tonen zijn opgebouwd, klinkt vaak het beste. Je kunt dan uit een heel aantal combinaties en liggingen kiezen.

_________________
Spansen is normaal

Ik heb gisteren met behulp van een piano mijn stelling getoetst.

B wil naar C toe ------klopt
D wil naar E toe ------fout! D wil ook naar C toe.
F wil naar G toe ------fout! F wil naar E toe.

En de G tenslotte wil naar een C toe.

Letwel dit geld voor een compositie in de toonaard C.

_________________
Spansen is normaal

Back to basics.
Terug naar de oorsprong.
Is dan de algemene grondregel: alles wil terug naar de grondtoon van de toonsoort. ?

Ik wil best nog een hoop leren.
(Maar eenvoudige regels werken het best. Voor mij dan.)

_________________
ik wil met jou wel dansen maar m'n knieën knarsen zo...

Ja!
Probeer jij maar eens een liedje niet op de grondtoon te eindigen, dan blijf je een onbevredigd gevoel houden, of het lukt je gewoon niet om het te stoppen.
Als voorbeeld: La Chercheuse... Het zal je niet lukken om dat met goed gevoel aan het eind van B te laten eindigen.

Om het belang van de grondtoon van de toonladder en de speelbaarheid van een melodie op de trekharmonica te benadrukken bij mijn leerlingen, doe ik het volgende. Ik heb ze dan al wel verteld dat - in het algemeen - de grondtoon aan het eind komt.
3 Melodietjes die iedereen kent. Ik zing ze voor in een afwijkende toonsoort. Daarna moet de leerling dat op de trekzak spelen:
1. Vader Jacob (begint op de grondtoon).
2. Daar wordt op de deur geklopt (begint op de bovenliggende kwint).
3. Berend Botje (begint op de onderliggende kwint en de grondtoon komt maar 1 keer voor.
Heel verrassend en ze vergeten het nooit meer.

_________________
ik wil met jou wel dansen maar m'n knieën knarsen zo...

In dit topic gaat het om akkoorden.

En ik wilde aantonen dat de tonen van het dominant septiem akkoord een dringende neiging hebben om op te lossen naar het grondakkoord van de toonsoort waarin het stuk staat.

Dat is niet de zelfde discussie of een melodie altijd op zijn grondtoon moet eindigen. Al heeft het er wel mee te maken.

_________________
Spansen is normaal

Precies :~)

_________________
If I can't dance, I don't want to be part of your revolution (Emma Goldman)

Idee: (hoort eigenlijk in het componeertopic thuis).

Probeer eens een deun te beginnen op het dominantseptiemakkoord. Bijvoorbeeld op E7 als de toonsoort Am is. Dat geeft meteen een soort spanning aan de muziek. Het werkt heel verfrissend

Voorbeelden: Le Ballet des Coeurs van Edith Piaf (gecoverd door Ambrozijn c.s.) en het gypsie-nummer: Les Yeux Noirs (Schwarze Augen).

In bepaalde pop en country nummers wordt deze truc ook wel eens uitgehaald.

_________________
Spansen is normaal

Ja daag

Akkoorden bestaan niet zonder grondtonen. Natuurlijk gaat het ook over grondtonen. Als je zegt dat f naar e wil of naar g en een b naar c, dan zegt dat dus iets over de grondtoon die je op c zet. En de grondtoon is...? Ja Campie, zeg het maar

Ik stel voor dat we gewoon even in trappen denken en communiceren. Dus het grondakkoord is I. De dominant is V, de subdominant is IV en de septiem VII. Dan maakt het geen moer uit of je trekzak speelt die gestemd is in C/G, sopraansax die klinkt als Bes maar speelt als C of Altsax die Klinkt als As en speelt als vies. Je komt er dan altijd uit.

_________________
Novo: nenhuma barbante uniram

Ik ben sterk voor een algemene geheimtaal die onafhankelijk is van toonsoort en instrument.
Goed. de I, IV, V en VII hebben namen gekregen. Waarom de rest niet? en kan je hiermee dan de accoorden beschrijven?
En waar komen die namen eigenlijk vandaan?

_________________
ik wil met jou wel dansen maar m'n knieën knarsen zo...

De namen slaan op de trappen vanaf de grondtoon. De 'rest' heeft ook een naam gekregen. Maar ze hebben vaak een andere rol of functie. De Harmonieleer kan je hier meer over vertellen. De ontbrekende in het rijtje, II, III en VI , hebben een verwantschap met de drie belangrijkste trappen, respectievelijk IV, V en I. Men zegt ook wel eens dat deze parallel aan elkaar zijn.

Bijvoorbeeld in C
1e trap: C, parallel aan 6e trap: Am
4e trap: F, parallel aan 2e trap: Dm
5e trap: G, parallel aan 3e trap: Em

Bijvoorbeeld in F
1e trap: F, parallel aan 6e trap: Dm
4e trap: Bb, parallel aan 2e trap: Gm
5e trap: C, parallel aan 3e trap: Am

De parallellen hebben een aantal noten gezamenlijk.
Maar ze volgen op zichzelf hun 'eigen' tertsenstapeling.
En als je ze combineert krijg je je septiem-akkoord.

Bijvoorbeeld:
In Am zitten a-c-e
In C zitten c-e-g
In Am7 zitten a-c-e-g

_________________
Stoomwals en IJsschottisch

Als jazzmuzikant kan ik hier wel de jazztheorie bij leveren.

Een dominant accoord (dus met een grote terts en een klein septiem, bijvoorbeeld G dominant = G7 = G B D F) wil heel graag oplossen. Dit komt omdat de B - F interval een tritonus interval is. Dit is een heel fragiel interval en kan op twee manieren oplossen:

1. Naar binnen: de B - F interval lost op naar C - E. Dit verklaart waarom G7 zo mooi oplost naar C.
2. Naar buiten: de B-F interval lost op naar A# - F#. Dit hoort bij het F# accoord (F# A# C#).

In de jazz laat je dominant akkoorden dus altijd oplossen naar een kwint omlaag (G7 naar C) of naar een kleine secunde omlaag (G7 naar F#). Je kunt hier ook een heel rijtje van maken: (C#7 F#7 B7 E7 A7 D7 G7 C), wat waarschijnlijk niet gewaardeerd zal worden binnen de folk, en al helemaal niet door trekzakkers :)

Frank

_________________
De Gonnagles

Ik doe m'n best...

Tjongejonge, wat weer een boel nieuwe dingen. Een tritonus interval, nooit van gehoord, laat staan dat het een fragiel interval is.
Ik zal je voorbeeld zo eens gaan spelen, zodat ik het kan horen

Nu we het toch over septiemen hebben en we de jazz-specialist bij de hand hebben Is er ook iets gebruikelijk bij septiem-akoorden? (of negen of elf, of wat-dan-ook). Ik vind ze zelf altijd te vol klinken als ik 1-3-5-7 speel. Meestal laat ik de terst dan weg, maar soms doe ik ook gewoon praktisch en laat het afhangen van of de greep een beetje te doen is.
Is er een standaard voor en hoort daar een theorie bij? :~)

_________________
If I can't dance, I don't want to be part of your revolution (Emma Goldman)

Bij een dominant akkoord mag je dus nooit de 3 of de 7 weglaten als je hem netjes wilt laten oplossen. Wat in ieder geval gebeurt is de 1 weglaten, als er een bassist meespeelt zal die deze noot toch wel oppikken en de 1 klinkt niet zo interessant. Ook de 5 is niet echt belangrijk, gewoon lekker weglaten.

De 9, 11 en 13 varianten (dus C9 en C13) zijn eigenlijk variaties. Bij de C9 vervang je de 1 door een 9, dus ipv C E G Bes speel je E G Bes D, bij de C13 vervang je de 5 door een 13 en als je wilt de 1 door een 9, dus ipv C E G Bes speel je E Bes D A.

Een C11 komt eigenlijk niet voor. Dit maakt ook het oplossen van het akkoord stuk. Wat wel kan gebeuren is een C-11 (dus mineur), want dan is de terts een kleine terts, dan heb je al geen oplossing in je accoord zitten en kun je de 3 vervangen door een 11.

Frank

_________________
De Gonnagles