mota.spansen.nl

Ik beperk mij voor het gemak maar een beetje in de typeringen. Twee typeringen moeten mijn vraag maar dragen.

De aanleidingen hiervoor was:

1 Een avond spelen ergens in Brabant op 6 maart
2 De masterclass in Amsterdam op 8 maart

In Brabant werd ik geconfronteerd met de eigen achtergrond van mijn medemuzikant en die van mijzelf. Mijn voedingsbodem is de balfolk geworden. Wat ik af en toe aan nieuwe deunen (voor mijzelf) maak, is overduidelijk dansmuziek. Nette structuur etc.
Zijn achtergrond is gewoon lekkere muziek spelen en sinds kort een verhevigde produktie van nieuwe melodieen. Goed spul maar je voelt er niet ogenblikkelijk een dans bij.

In Amsterdam bij de masterclass kwamen twee deunen aan de orde: Lisboa (Laloy) en een Tarantella (trad ?). Sfeeronderscheid voor mij zat in het lyrische van Lisboa en de strakke dansondersteuning van de Tarantella.

Als ik muziek zit te verzinnen c.q. een deun te maken, val ik onmiddellijk in de kookketel van de dansdeunen ook al weet ik niet altijd vooraf welke dans er dan op moet.

Maar ik wil ook wel eens wat anders maken.
Hoe pak je dat op?

Of kunnen jullie eigenlijk ook niet anders ?

_________________
ik wil met jou wel dansen maar m'n knieën knarsen zo...

Ik kan eigenlijk ook moeilijk anders.. dwz ik schrijf bijna alleen balfolkdeunen.. Wel grappig, bij balfolk begin ik mesetal met de akkoorden, dan een rimte en dan pas een mogelijke melodie. Als ik iets ander schrijf is dat meestal omdat er een mooie melodie in mn hoofd zit die ik niet wil verbuigen tot een dansdeun omdat die dan niet mooi meer is.

_________________
Als de nood hoog is, kun je best een vierkwartsmazurka dansen!

Ik pruts ook wel eens iets in elkaar van een melodie die ik op de fiets in m'n hoofd heb, maar vind het altijd moeilijk om het een richting/spanning te geven. De structuur van een dansje vind ik dan wel een hele fijne kapstok.

Ik heb me er maar bij neergelegd dat ik voorlopig alleen dansdeuntjes ga maken ;-)

_________________
humpa humpa humpapa humpa humpa

Stel je componeert iets in 4/4 maat (wat een voor de hand liggende maatsoort is).

Wou je nu beweren dat dit bij jou meteen een scottische of een andro wordt? Dat lijkt me een knap staaltje.

Een wals is natuurlijk een wals en op een 6/8e kan je al snel een jig doen. Maar voor de rest?

Als je werkelijk een dwangmatige neiging hebt om overal een balnummer van te maken dan zou je eens kunnen proberen om een melodie te componeren op liggende akkoorden. Dat haalt het ritme er wel enigszins uit.

Of je dwingt je zelf tot een geheel afwijkend idioom maak bijvoorbeeld een shuffle bluesje, een cajunnummer of een calypso achtig iets. (ik spreek hier een beetje voor trekzakkers moet ik bekennen).

of draai eerst een cd van een engels georiënteerde trekzakker (bijv. Tony Hall, John Kirkpatrick, Frans Tromp) en laat je daar door inspireren tot het creëeren van een mooie luistermelodie!

_________________
Spansen is normaal

Je zou bijvoorbeeld ook een mooi gedicht ofzo kunnen uitzoeken of zelf schrijven en daar dan een melodie voor kunnen bedenken. Dan wordt het metrum van de tekst de basis voor je melodie. Ik denk dat je dan ook niet direct in je danscadans zal vervallen. 't Is maar een idee, ik heb het zelf nooit geprobeerd. Succes!

Ik heb tot nu toe (en zoveel is dat nog niet, helaas) ook alleen dans-deunen geschreven.
Net als Martijn, vind ik het een fijne kapstok. Dan heb je in elk geval een beperking en dat kan bij iets creatiefs ook best fijn zijn.

Maar ik zou best meer luisterstukken willen schrijven. Ik vind de muziek van Didier bijvoorbeeld prachtig en dat zijn veel luisterstukken. Of de muziek van Anne Niepold. Vooral de spanning die je daar in kunt leggen (juist door de onvoorspelbaarheid) vind ik erg mooi en is soms een gemis bij dansdeunen.

Maar ik heb nog nooit zoiets geschreven. Ik speel wel eens eigen muziek á la Didier of Anne, maar dan is het puur improviseren (in m'n eentje op zolder). Ik moet zeggen dat ik dat heel lekker vind om m'n gevoel in kwijt te kunnen en kan dan verbaasd zijn van wat er uit komt. Er zit veel bij waarvan waarschijnlijk niemand het mooi zou vinden, maar af en toe kom ik op wel met een thema wat de moeite waard is om uit te werken.
Maar ja, dat doe ik dan niet...
Dan moet ik al opnemen wat ik aan het klooien ben (anders vergeet ik het) en dat dan uitwerken...

Misschien ooit :~)

Je kunt natuurlijk inderdaad (als ik Tour goed begrijp) een melodie die in principe een dansmelodie is of kan zijn, op een totaal andere manier spelen, zonder de voorspelbaarheid van een dansdeun.

_________________
If I can't dance, I don't want to be part of your revolution (Emma Goldman)

Slaapvrouw (wals in vijven die ik geschreven heb) is geschreven nadat ik een mooie brief las. Toch werd het een dansdeun

Maar ik vind het een goed idee, Kikker.

_________________
If I can't dance, I don't want to be part of your revolution (Emma Goldman)

Dit doet me trouwens wel denken aan wat Wim zei tijdens de workshop vorig weekend.

Dat luistermuziek spelen een stuk moeilijker is dan dansmuziek spelen.
Dat het makkelijker is om een groepje niet zulke goede muzikanten op een podium te zetten en daar voor tevreden dansers te spelen, dan een zelfde groepje op een podium te zetten en voor tevreden luisteraars te spelen.
En dat hij en Didier er altijd naar streven ook voor dansers muziek te spelen die het luisteren waard is.

En dat is denk ik inderdaad wel een kanttekening die je kunt maken in dit topic. Dansmuziek is meestal zoals Campie het beschrijft "strakker". Je kunt het ook voorspelbaarder noemen en misschien simpeler.
In luistermuziek zit meestal meer dynamiek en kleur.

Maar dat is een zwart-witte scheiding en dat hoeft niet.
Goede muzikanten die voor dansers spelen, kunnen in elk geval veel dynamiek, spanning en kleur in hun spel leggen. Zoals Wim en Didier, Dites 34, ZEF...
Maar ik zit nu ook naar de workshop-opnames van Texel te horen. De cercle van Jeroen die we daar speelden en vooral het arrangement wat daarbij hoorde (van Jeroen en Bert als ik het goed heb), zorgt voor heel wat luistergenot en kippenvelmomenten :~)

_________________
If I can't dance, I don't want to be part of your revolution (Emma Goldman)

Eh... ik kan juist vooral iets anders....

Hallo Campie en alle anderen op het muzikantenforum!
Ik heb me laten verleiden mezelf ook over de drempel te tillen en een bijdrage te leveren aan dit prachtige muzikantenforum

Ik heb nog niet zoveel balfolknummers geschreven, maar schrijf al heel lang vanalles: methodisch materiaal voor leerlingen, arrangementen voor mezelf en de groepen waar ik in speel en het afgelopen half jaar waren het vooral (en voor het eerst) kinderliedjes. Dat laatste was echt héél tof om te doen. Wat ik naar aanleiding van jouw bericht vooral kwijt wil is dat het zoveel uitmaakte om te werken vanuit een tekst. Tot nu toe, of ik nu materiaal voor leerlingen schreef of voor mezelf, ging ik uit van de melodie (en dan ook nog vooral vanuit m'n eigen instrument gedacht) of bedacht ik juist eerst de akkoorden (NB die lekker liggen op de piano, en soms, maar helaas niet altijd per se het mooist bleken te zijn voor de bezetting waarin het geheel werd uitgevoerd...). Nu was ineens de tekst en vooral ook de sfeer daarvan het uitgangspunt. En daar kwamen heel andere melodieën uit dan ik normaal gesproken schrijf. Ook het gegeven dat veel liedjes opgebouwd zijn volgens het systeem couplet - refrein, met eventueel een mooie brug erin, maakt een hele andere structuur dan wat ik tot dan toe geschreven had.

tot zover en tot later,
Wendy

Hee Wendy, welkom om het muzikantenforum!!!
Leuk dat je je ook in deze discussies mengt!

Ik ben nu geregeld bezig om vanuit mij bekende teksten te spelen. Eerst is het even wennen, maar het lukt wel af en toe.
Soms krijg ik het voor elkaar ook zonder tekst wat te bedenken dat niet direct een dansdeun is.
Ik ben er nog niet, maar misschien weet ik nu een weg om er te komen.

_________________
ik wil met jou wel dansen maar m'n knieën knarsen zo...

Ik schrijf eigenlijk ook wel regelmatig dingen die niet in een balfolk dans passen... maar die speel ik nooit, omdat ik niet zoveel luister-optredens doe, met eigen materiaal. En dan verwateren ze weer. Wel jammer, maar ach ;-)
W

_________________
"hoe dommer mensen zijn, hoe overtuigder ze zijn van hun eigen gelijk" Theo Maassen

Ikben dat deels wel met Wim eens, maar deels ook niet. Die niet-zo-goede muzikanten kunnen alleen maar tot tevredenheid van gemiddelde dansers spelen als hun ritmiek en kadans in orde is.
Dat is slechts een deel van wat muziek is natuurlijk.

Muzikanten die voor luisteraars spelen moeten op meerdere vlakken sterker zijn, maar hoeven niet overal even goed in te zijn. Ik kan me erg irriteren aan luistermuziek waarin de kadans niet in orde is bijvoorbeeld...als er te lange adempauzes inzitten oid.
maw dans-muzikanten hebben één deel-onderwerp dat goed in orde moet zijn (zeg maar minstens cijfer 8). Luister-muzikanten moeten breder de deelonderwerpen bezitten (zeg maar 5 onderwerpen, gemiddeld een 7) maar dat betekent niet dat ze in elk deelonderwerp heel goed moeten zijn, asjebegrijpwaddikbudoel

W

_________________
"hoe dommer mensen zijn, hoe overtuigder ze zijn van hun eigen gelijk" Theo Maassen

Voor mij is muziek 'herhaling'. En anders wel de variatie daarop, of het uitstellen daartoe. Misschien is het de moeite waard om het herhalende karakter uit te diepen. Herhalen van je muziekale lijn, of blijven hangen op een punt. Bij mij roept dan onherroepelijk luistermuziek op. Maar ik kan me voorstellen dat je op instrumenten, zoals trekzak, je meer gedwongen wordt verder te gaan met je lijntje.

De structuur van een schema is fijn voor het samenspelen. Maar kan ook een goed opstapje zijn naar het maken van een dansmelodie. Ondertussen is het denken aan een bijpassende dans een stimulans een luistermelodie af te maken, in plaats van het als idee laten verwateren.

_________________
Stoomwals en IJsschottisch

Zeker jammer!
Misschien kan je eens wat op je site zetten, ofzo.
Ik ben wel benieuwd en vast wel meer mensen :~)

_________________
If I can't dance, I don't want to be part of your revolution (Emma Goldman)