Ik ben begonnen met blokluit spelen op de lagere school, en wilde heel graag dwarsfluit spelen. Ik maakte echter een vrolijke omweg via de trompet naar de sax en kwam tenslotte uit op de doedelzak. Doedel aanleren ging erg makkelijk. Het is eigenlijk een instrument voor luie mensen.
De grepen waren voor mij als blazer makkelijk, maar het allerbelangrijkste was: ik hield adem over! (itt sax, waar je een lange adem voor moet hebben).
Vanf dat moment combineer ik sax en doedel. Sinds een paar jaar ben ik echter weer helemaal terug bij de blokfluit. Doedel en blokfluit liggen ook erg dicht bij elkaar. Ik heb een alt fluit aangeschaft vanwege de warme zachte klank. Kun je mooi savonds laat nog even een melodietje oefenen zonder dat de buren wakker worden
Maar vooral is het het karakter, het is gewoon niet zo hard en overheersend. (zal de leeftijd wel zijn...je word wat rustiger...introverter
). Een doedel of sax is een krachtig instrument en daar ben ik niet altijd voor in de stemming.
Maar ouwe liefde roest niet...vorig jaar in Anost (Frankrijk) een houten dwarsfluit geprobeerd! Maar dat vond ik ontzettend lastig. Vooral de manier van blazen is erg wennen.
Moraal: ik ga geen tijd meer steken in het leren spelen van een nieuw instrument, maar vooral verbeteren van wat ik al kan. Er is een grens bij het aantal insrumenten wat je kunt leren (bij mij althans). Dus ga ik een mooie houten blokfluit kopen
Inloggen
Help
Zoeken
), maar als je er eenmaal inzit zit je op een sessie zo maar 5 uur achter elkaar te spelen. Puur die speeltijd komt je instumentbeheersing zeer ten goede.
(misschien iets voor een pot-cast ??)