Luister maar niet teveel naar Tourke, die een 2-rijer speler is en daarnaast een chromatische accordeon heeft waar ie alles met twee vingers in z'n neus kan spelen
Ik speel sinds een aantal jaren drie-rijer en heb me in het begin behoorlijk verdiept in de verschillende systemen (met name Bruno leTron en Milleret-Pignol). 'k vond het toen heel lastig om te kiezen.
Uiteindelijk liep ik tegen een mooie drieijer aan bij Berend Kok (de ragbak, nu van Telenn) en die had een Bruno Letron-systeem. Daarmee heb ik toen m'n keuze gemaakt. Door wat me werd aangeboden.
2,5 jaar geleden heb ik een Gaillard besteld en moest toen weer voor een systeem kiezen. Ik heb toen na lang peinzen en twijfelen hetzelfde systeem aangehouden. Maar ik vond het lastig.
Afgelopen Pasen heb ik een workshop in Duitsland gevolgd bij Anne Niepold en Stephan Milleret en toen zag ik de voordelen van het MP-systeem.
In hun boek staat ook inderdaad heel duidelijk uitgelegd dat je een drie-rijer als een ander instrument kunt beschouwen en zie je de logica van hun systeem.
Ik heb toen Bertrand Gaillard thuis direct gemaild en gevraagd of ik het nog kon veranderen. Helaas kon dat niet meer, de tongenblokken waren al op maat gemaakt....
'k vond het heel jammer, maar 't is niet anders en er zijn zat goede spelers die op het Bruno Letron-systeem spelen en er heel goed mee uit de voeten kunnen en willen. (naragonia, Didier Laloy, etc.)
Maar ik had zelf nu liever het MP-systeem gehad.
De baskant is bijvoorbeeld veel logischer en gebruiksvriendelijker voor basloopjes. Je hebt daar alles chromatisch trekkend zitten.
Wat Tour zegt over dat de meeste drie-rijers 95% van de tijd maar twee rijen gebruiken, geldt niet voor mij. Ik speel w.b. melodieën zeker met VOLT! veel vreemde toonsoorten (Cm en Gm vooral). Voor die melodieën is het niet altijd mogelijk om twee-handig te spelen (gedoe met duwen en trekken), maar dat hoeft ook niet in een band.
Verder gebruik ik de derde rij heel veel voor het begeleiden in allerlei toonsoorten. Je kunt alle akkoorden rechts spelen en dat vind ik zelf van onschatbare waarde. Je kunt daardoor al heel snel met anderen spelen, als je een akkoord-schema hebt (in sessies, etc.).
Wat wel goed is om je te realiseren bij het MP-systeem is dat er in Nederland volgens mij nog niemand is die daar op speelt. Je zult dus sterk in je schoenen moeten staan (veel gezeur over je heen krijgen) en bij workshops enigszins zelfredzaam moeten zijn.
En wat er vaak door puristen gezegd wordt over het MP-systeem als kritiek is dat het karakter van de harmonica ermee verdwijnt omdat je alles trekkend kunt spelen (chromatisch) en je "dus" geen duw-trek-dynamiek meer hebt.
Dat is iets wat te simplistisch is.
Je kunt inderdaad alles chromatisch trekken, maar dat hoef je niet te doen.
Bij de workshop van Anne en Steph begonnen we met een vrij simpele mazurka die bewust met veel duw-trek gespeeld werd. Het kan namelijk wel. Maar je kunt ook chromatisch allerlei loopjes met meer gemak spelen dan op een ander systeem.
Goed, ik hoop dat je hier wat aan hebt
Wat voor instrument heb je op het oog, trouwens?
En @Tour: ja, ik heb op de derde rij alle g's trekkend.