De workshop was erg leuk
Sommige dingen wist ik al, maar het is altijd fijn om 'hetzelfde ding' van meerdere docenten uitgelegd te krijgen dan is de kans groter dat je het ook echt snapt
De deelnemers: een aantal forumgangers, de twee heren (Peppijn en de melodica-jongen die vorige week in de Musketon speelden), nog een paar van de workshop van 26 nov, een paar onbekenden voor mij en twee heren die nog nooit balfolk hadden gedanst of gezien. De saxofonist woont net in Nijmegen en wilde bij het vorige bal al komen maar dat was toen uitverkocht, de percussionist (helemaal uit Rotterdam) luisterde via een collega (die trekzak speelt en een dochter op folkharp heeft) al wel al een paar maanden naar balfolkmuziek maar had ook nog nooit een bal meegemaakt. En bij toeval waren ze in het weekend dat de workshop online stond juist net aan het googlen op balfolk en kwamen deze workshop tegen… ik vind dat grappig
We begonnen met een soort 'ik ga op reis en neem mee'-oefening, waar tegelijkertijd een tunelearning en communicatie oefening in verwerkt was.
We kregen van Niek een noot (bv de A), dan keek hij een leerling aan en die moest dan een noot eraan toevoegen met een of twee 'witte toetsen' verschil. vervolgens moest deze leerling terwijl ie zijn eigen noot toevoegde alvast een volgende leerling aankijken om de serie aan door te geven. Je moest dus niet alleen luisteren naar wat de ander doet maar ook opletten of jij niet degene bent die het moet herhalen.
Dit lijkt mij ook een hele fijne oefening voorafgaande aan een TLS, zeker als je er deelnemers bij hebt die voor het eerst een TLS doen. Dan kan je eerst rustig leren luisteren en nadoen, voordat je meteen een complete melodie (noten én ritme) moet zien na te spelen. Afhankelijk van het aantal leerlingen kan je denk ik in 5 minuten tijd deze oefening 2 keer doen, en heb je de groep meteen in een rustige en geconcentreerde modus zitten. Ipv na de kennismakingsronde meteen met de tls te beginnen.
Voor het gemak zou je dan de eerste ronde gewoon ‘met de klok mee’ kunnen doen, en daarna pas met de communicatie erbij.
Ben een groot deel van de workshop ineens even kwijt, maar ergens halverwege werd er op een hele fijne en toegankelijke manier aandacht besteed aan de opbouw van de 2 centrale akkoorden van een van de liedjes (Am en Em in dit geval) met daarna de opdracht om bij het liedje niet de melodie te spelen, maar iets te doen met 1, 2 of 3 van de noten van het bijbehorende akkoord van die maten. Altijd fijn zo’n uitleg want er is altijd wel een melodiespeler die zich nog nooit met akkoorden heeft beziggehouden. Ook nu was eriemand die er even moeite mee had, o.a. ‘waar staan die akkoorden dan?’, en dan is het superfijn als er zo’n uitleg is. Ik ben muziek gaan maken omdat ik balfolk wilde spelen, zodoende wist ik al snel dat ik ook ‘iets met akkoorden/grondtonen’ kon doen. Maar er zijn zat muzikanten, zeker als ze het (melodie)instrument buiten de muziekschool om (en zonder die bijbehorende diploma’s met muziektheorie) hebben geleerd die zich daar nooit mee bezig hebben gehouden. Dus ik blijf dit voor het merendeel van de workshops altijd een belangrijk onderdeel vinden. Ook bij een TLS kun je dit gebruiken, je kunt dan diegene voor wie het even te snel gaat iets geven waardoor ze toch nog mee kunnen doen en niet helemaal gedeprimeerd raken. De akkoorden worden dan toch al mondeling aan de trekzakkers en gitaristen gegeven dus dan kan je het net zo makkelijk centraal aan de hele groep meegeven.
Het afsluitende stuk was ook erg leuk. Na een uitleg over ritmes met ook een duidelijk voorbeeld, een wals van parasol, kwamen we bij twee ritmes uit die we bij onze wals konden gebruiken. Eerst werden we in 2 groepen gesplitst waarbij de ene groep ritme 1 speelde en de andere groep ritme 2, en dat dan om en om zodat de een de melodie deed en begeleid werd door de ander. Daarna in drie groepen en speelden we om en om melodie, ritme 1, ritme 2. Na elk setje A of setje B deed je dus weer wat anders. De ritmes stonden vast, maar je kon dus wel spelen met de noten binnen het akkoord.
Waarbij wel even een aantekening voor toekomstige workshops…
Dat wisselen tussen A en B is prima, maar is wel ontzettend lastig als er in de laatste A een opmaat zit naar B (en vaak ook vv). Als je dan bij A de begeleiding hebt gedaan en je moet bij B ineens de melodie inzetten is dat erg lastig. Dus of dit doen met liedjes zonder opmaat, of de groepen er even opwijzen dat ze halverwege die laatste maat de melodie moeten inzetten. Bij de wals die we deden was het geen probleem, maar bij die andro was het wel een beetje lastig.
De Sessie
Deze keer had ik wel mijn vervoer kunnen aanpassen om mee te kunnen doen met de sessie en daar ben ik de chauffeurs super dankbaar voor! De sessie begon met Zeerover, Peppijn, melodica-jongen (weet z’n naam niet, maar hij kan briljante dingen met dit instrument), ik, Onno de percussionist en volgens mij was de dame op sax Gromit? Al vrij snel kwamen Erik, Niek, Femke, Menno, een andere percussionist en volgens mij dan Scordatura er ook even bij.
We hebben een paarliedjes uit het sessieboekje gedaan, Zeerover deed een paar mooie (voor ons onbekende) tunes waarop de rest mooi kon oefenen met improviseren, evenals dat Peppijn en de melodica-jongen wat tunes aandroegen die de rest niet kende. Ik denk juist dat deze wisseling tussen bekende en niet bekende (of soms gewoon te snel om mee te kunnen doen) nummers de sessie zo’n rustige en geconcentreerde sfeer meegaf, zeker ook omdat er onervaren muzikanten bijzaten die vooral zo zacht mogelijk proberden mee te klooien. Maar er werd ook veel ruimte gegeven door de andere muzikanten, dus als iemand hoorde dat een ander eigenlijk best iets aardigs aan het aanklooien was, dan kreeg die ineens de ruimte en werd door de anderen aangemoedigd om gewoon voluit te spelen. Wel vond ik het jammer dat ik vaak vooral met mezelf bezig was, of dat ik juist anderen de ruimte gaf, maar dat ik nog niet geprobeerd heb om naar een ander te luisteren en te kijken of ik daarop kon aanhaken (ondersteunen met accenten, antwoorden met een herhaling etc). Ik bedenk me nu ook ineens dat toen ik mijn bourree speelde het ineens erg belangrijk vond om de melodie gaande te houden, dat ik mezelf verplicht voelde om de melodie tot het einde vol te houden waardoor ik anderen niet echt ruimte heb kunnen geven en mezelf ook weinig momenten heb gegeven om even te ontspannen.
We hebben ook nog ontzettend gelachen om Menno op doedelzak die een paar keer wel ergens accentjes wist toe te voegen terwijl ie verder niet meespeelde. Op gitaar of fluit valt dat niet op, maar als zo’n doedelzak ineens vanuit het niets accentjes inzet heeft dat gewoon een supergrappig effect.
En vraag me nu ineens af of we de percussie jongens eigenlijk wel ruimte hebben gegeven?
Het merendeel van het geluid werd verzorgd door vrije tong instrumenten en ik vond het ineens erg lastig om dan met mijn fluit te gaan improviseren. Ook als ik wel de akkoorden voor me had, en niet alles zelf hoefde te bedenken, klonk het vaak raar of niet zuiver of gewoon vervreemdend. Dus op fluit heb ik vooral de melodieën die ik wel kende meegespeeld. Door de overvloed aan vrije tongen was de mondharmonica nu ideaal om mee te experimenten want qua klank valt ie dan een stuk minder op. ‘Foute’ noten worden dan gewoon ‘weggeblazen’ door de trekzak en accordeon die naast je zitten, maar een wrange noot op fluit valt dan juist veel meer op en kan dan ook gewoon storend zijn.
Dit was voor het eerst dat ik nu bij een sessie met ook nog eens dansers de mondharmonica durfde te pakken, o.a. ook omdat er zo’n fijne, knusse sfeer was waarin elk probeersel wel werd aangemoedigd. Ik heb vooral alleen lange, begeleidende noten gespeeld maar dat kwam mooi uit want er werden voornamelijk mazurka’s gespeeld. En het was echt heel grappig om te merken dat in een groep van alleen trekzak, accordeon, melodica en mondharmonica toch nog ieder instrument zijn eigen klank blijft behouden. Je zou verwachten met al die vrije tongen dat er een soort brij zou ontstaan, maar toch was elk instrument heel duidelijk te onderscheiden waardoor ook niet elke mazurka hetzelfde klonk. Ik moet nog wel even werken aan m’n ritmische vaardigheden en mogelijkheden op de mh maar deze sessie bewees voor mij dat de mh echt wel thuishoort in de balfolk. Zeker bij mazurka of wals zou ie heerlijke kippevelmomenten kunnen veroorzaken. En ritmisch zou ie ideaal zijn voor een K’ost ar choad of scottish. Het was nog wel even schrikken toen de groep ineens aandachtig naar mij luisterde en mij ruimte gaf voor een solo… maar het was wel heel leuk dat ze dat deden, niet alleen voor mij als oefening, maar ik denk dat het voor het gehoor van de dansers ook ineens een ‘nieuw’ geluid was wat weer extra sfeer of diepte aan de dans kon meegeven – in zoverre het te horen was-. Net als dat je ineen een basklarinet de ruimte zou geven ofzo, voor mij als danser heeft een ‘nieuw’ instrument iig altijd een enorm positief effect (zoals de grote trom bij de rondo en couple van Té).
Een ander fijn iets van de sessie was dat er een paar vaste ankerpunten waren. Zoals de melodica-jongen, die weet razendsnel iets te improviseren wat dan ook gewoon werkt en klopt (muzikaal dan, maar qua dansbaarheid volgens mij ook wel) en dat is echt ideaal als de rest even niks weet te verzinnen, maar tegelijkertijd weet ie ook vrij snel weer gas terug te nemen zodra ie merkt dat een ander iets heeft bedacht. Uiteindelijk kwam Niek er bij en dan heb je ook nog een extra rots in de branding die de hele groep kan overzien en die sturing kan geven als het een beetje dreigt te verzanden. Erik heeft maar even meegedaan maar volgens mij is dat er ook zo een die gewoon doorspeelt als de rest het even helemaal kwijt is of een sfeer inzet als het te eentonig dreigt te worden.
Soms was het ook heerlijk om als muzikant even helemaal niks te doen en heerlijk te genieten van de muziek en dansers om je heen, waardoor het gevoel van magie alleen maar groter werd
Ik was nog even benieuwd naar wat de dansers vonden van de bourree waar ik op fluit als enige de melodie speelde, de rest deed begeleiding. Het experiment overtuigde mij er alleen maar meer van dat de fluit niet geschikt is om het swingende en ruige van deze bourree over te dragen, en dat een trompet of sax dat bijvoorbeeld veel beter zou kunnen. Hebben jullie dat als dansers ook ervaren dat je ergens ‘iets’ miste aan de melodie?
Echt iedereen super bedankt voor deze sessie! ik zit nu nog steeds op een rose wolk, en het fluitspelen in m'n eentje is ineens zo saai!
Misschien toch maar eens de basgitaar oppakken, kan ik in ieder geval met mezelf samenspelen met de mh 
Inloggen
Help
Zoeken
