Fille schreef:
Iemand die zich hier ook mee bezig houdt is bijvoorbeeld Daniel Detammaecker uit Toulouse. Zelfs in een kort workshopje zoals die in Gennetines is hij 80 % van de tijd bezig met te proberen dit gevoel over te dragen en pas op het laatst doet hij iets met de passen.
Leuk dat je die noemt, ik wilde die naam ook laten vallen! Ik heb in Gennetines oa een workshop Rondeau des petites landes bij hem gevolgd, en de passen waren vrij eenvoudig, die legde hij ook niet eens echt uit (hij deed vooral voor), maar hij legde er vooral de nadruk op dat je op een gegeven moment je been in de lucht mocht gooien op die manier zoals je je op dat moment voelde. Hij vertelde er ook bij dat een dans dus altijd per persoon anders is, en ook voor dezelfde persoon steeds anders kan al naar gelang hoe je je voelt op dat moment. Wij werden er een beetje giechelig van eigenlijk, van dat been in de lucht gooien, maar het is wel precies wat uiteindelijk wat mij betreft de essentie van een dans is: je gevoel er in kwijt kunnen.
Maar ik kan me voorstellen dat leerlingen ook andere dingen kunnen verwachten van docenten. Bijvoorbeeld variatiepassen of zo. Toch ben ik er zelf voorstander van om vanuit het gevoel een dans over te brengen. Je merkt het verschil meteen als volger wanneer de leider je een variatie laat uitvoeren (een draai of zo) omdat hij dat net geleerd heeft, of omdat hij daar zelf aanleiding toe voelt (ingegeven door de muziek, het moment, hetgeen eraan voorafging of wat dan ook).
Maar als je zelf al kunt dansen vanuit gevoel, zou een danskaderopleiding misschien wel nuttige handvatten kunnen bieden. Dat zou denk ik een goede combinatie opleveren.
Wat mij betreft zijn historisch en/of cultureel besef ed niet per se nodig. Ik wil graag dansen zoals dat voor mij goed voelt, en ik hoef daarbij niet te weten of ik nou historisch gezien wel precies de regeltjes volg. Ik dans graag op mijn eigen manier, uiteraard in samenspel met je danspartner dus enige overeenkomst daarin is wel handig. Maar door de mixende muziekstijlen kan je opeens een soort arabisch-achtige bourree horen en daar pas ik dan naar eigen inzicht mijn dansstijl aan aan. Dat zal vast niet cultureel verantwoord zijn als je kijkt naar de roots van de bourree, maar ik heb er op dat moment veel plezier in om zo te dansen.
Ik ben het verder met Fille eens dat motoriek een belangrijk aspect is, en om dat aan anderen te kunnen leren denk ik dat een opleiding zeker wel handig kan zijn! Waarom zou je zelf opnieuw het wiel uitvinden op dat gebied...