Leuk topic, hier heb ik nog met Kaspar een discussie over gehad toen hij met Hot Griselda ging spelen (eerder speelde hij alleen in "luisterbands"). Uiteindelijk vindt hij het nu zelfs geloof ik leuker voor dansers te spelen dan voor luisteraars, juist omdat dansers meer reageren op de muziek.
Dat gevoel heb ik zelf ook wel, al moet ik bekennen nog niet zo vaak voor luisterpubliek gespeeld te hebben
(alleen op de voorspeelavond van de muziekschool toen ik 12 was of zo) Ik vind het heel tof om met je manier van spelen de dansers te beinvloeden; daar zoek ik dan de uitdaging in, en als ik ze uitbundig zie dansen is dat voor mij meer erkenning dan applaus of een paar starende ogen.
Maar soms is het inderdaad wel zonde om te merken dat je spannende variaties haast onopgemerkt worden...
Ik geloof dat het Rafael is die in zijn dansworkshops expliciet aangeeft dat je bij het dansen eigenlijk 3 "partners" hebt: je danspartner, de andere paren om je heen, en de muzikanten. Die moet je allemaal respecteren en apprecieren (zoals hij dat dan zo mooi zegt) en dan geniet iedereen het meest!