Ik moest er erg aan wennen maar het leukste vond ik nog dat elkaar de ruimte werd gegeven om ook liedjes te spelen die maar 1 persoon kende, de rest ging dan luisteren of probeerde wat mee te freubelen.
In principe ben ik geneigd om alleen nummers thuis te oefenen die meerdere mensen kennen, maar dit geeft me wel de geruststelling dat ik ook gewoon de nummers kan blijven oefenen die wat minder bekend zijn (zoals de Wals pour marie-claude van Anveld, of uit workshops van lang geleden) en die ook gewoon in sessies kan gebruiken. Ook al sta je gevoelsmatig wel wat meer onder druk zo in je eentje te musiceren voor dansers, maar juist dan kun je pas goed de (fluit)theorie toepassen: Als je aarzelend speelt -geen goede luchtstroom door de fluit- kun je ervan uitgaan dat het niet klinkt, maar als je gewoon vol overtuiging speelt komt het goed!
Wel was het een uitdaging om na een ritmisch foutje of een verkeerde noot gewoon door te gaan met waar de dansers waren. Als je begeleiding hebt speelt die wel door waarna je vanzelf weer invalt. Ik loste het nu maar op door direct de deun te neuriën zodra ik even van slag was, om na een paar tellen de deun weer over te pakken met de fluit.
Trouwens, als je gezamelijk hapert dan werkt vol overtuiging doorneuriën ook prima!
Wel merk ik dat er in volgende workshops, willekeurig welke stad, wat meer aandacht mag komen voor het vinden en vasthouden van het juiste ritme (zelf ben ik intensief bezig met het oefenen van de bpm's zoals ze in het sessie boekje zijn aagegeven) , of in ieder geval een goed dansbaar ritme. Nu zette een muzikant gewoon de melodie in zonder van te voren even te tellen en mee te wiegen om te dansbaarheid even te checken. Daardoor waren sommige deunen te langzaam of te snel. Ongeacht de dansbaarheid voor de dansers is het ook voor de medemuzikanten niet altijd even handig. Een te langzame deun kan dodelijk zijn voor je inspiratie en als ie te snel wordt ingezet kan ook niet iedereen even makkelijk meekomen.
Daarnaast lijkt het me leuk als er bij sommige workshops wat meer aandacht kan komen voor het karakter van een dansdeun: dat een (op papier) simpel en oubollig ogent deuntje van een auvergne bourree met flair en swing en pit gebracht kan worden waardoor de dans de energie krijgt die die hoort te hebben. Misschien kan er bij een volgend sessie- of muziekboek naast het aantal bpm ook even het karakter van de dans worden aangegeven? -dromerig, swingend, houterig, met pit, sierlijk- etc.
Nou is het natuurlijk wel zo dat bij een sessie ook vaak mensen meedoen die niet de workshops volgen en die ook niet de dansen echt goed kennen en beheersen. Ik ben dan wel benieuwd hoe je op een subtiele manier alsnog de sfeer of het ritme van een deun kunt aanpassen. Ik heb het nu geprobeerd door op de tel, of op de eerste tel vd maat, luid en duidelijk m'n schud-eieren te gebruiken om wat pit en vaart in een deun te brengen zodat de dans tot leven komt.
Maar wat zou je verder nog kunnen doen afhankelijk/onafhankelijk van je instrument? Ritmische probeersels op fluit vind ik tot nu toe niet echt werken, maar voor een gitaar kan dat juist weer wel dé manier zijn. Daarnaast zijn veel amateurmuzikanten (die niet naar de workshops gaan) ook nog niet zo gewend aan het idee dat melodie-instrumenten ook begeleiding en ritme kunnen doen, dus worden mijn ritmische fluitsels ook onbewust genegeerd. Terwijl mijn ritme eieren dus wel worden gehoord.
Muzikanten die ik ken (en die de dansen kennen) durf ik wel persoonlijk een seintje te geven dat het te traag of te snel gaat, maar hoe doe je dat bij iemand die een deun op een bepaalde manier speelt die niet echt voldoet aan dansbaarheid -en waarbij je de reacties van de dansers al gespot hebt-? (ik speel balfolksessies omdat ik mensen aan het dansen wil krijgen. als dansbaarheid niet belangrijk is zou ik wel voor een ander soort sessie kiezen)
Overigens zijn veel dansers al blij dat er uberhaupt wat te dansen valt en doen ze met veel plezier mee met het tempo dat wordt ingezet (ook al zijn het high speed marathon tovercikels van Menno
). De aanwezige dansers van zaterdag hebben mij in ieder geval laten inzien dat ik me sneller druk maak dan hen. Dus als ik nu zie dat de dansers nergens last van hebben, dan laat ik het maar zo. Sessiespelen is echt zo'n goede oefening om dingen leren los te laten...