mota.spansen.nl

Er is weer een pracht van een DT in de bus gevallen.

Leuk interview met een mij onbekende muzikant, René Krol, die een huis vol mooie instrumenten schijnt te hebben varieërend van bouzouki's, cabrettes tot electronische trekzakken. Wat mankeert zo iemand .

Het stuk van Arie Lienen is ook vol wijsheid en zeer weloverwogen geschreven. Zijn serie 'het einde van de deunenverslaving' is nu afgelopen. Wat valt er nog toe te voegen na wat hij allemaal gezegd heeft?

Trekzakkend nederland moet minder workshops doen en zich meer op 1 ding concentreren. Is dat een goede raad?

_________________
Spansen is normaal

ben natuurlijk geen trekzakker, en misschien workshoppen trekzakkers meer dan anderen, maar het lijkt me een beetje een gezochte stelling.

Sommigen houden van specialiseren en kiezen hun workshop daarop, anderen willen van alles een beetje en die houden het breed.

Neem nou fille, die heeft toch heel wat workshops versleten, maar gebrek aan specialisme kan je haar niet verwijten.

Verder heb ik, door gebrek aan DT hier in huis de bewuste artikelen niet gelezen, dus wie weet stel ik mijn mening bij na lezing.

Een beetje een knuppel in het hoenderhok kan bij zo'n kakelende verzameling trekzakken iig nooit kwaad

_________________
humpa humpa humpapa humpa humpa

Ik denk niet dat de deunen verslaving komt door het volgen van workshops. Er zijn er immers niet zo heel veel in NL. Het gaat erom wat je na de workshop doet! Veel mensen spelen alleen tijdens de workshop en daarna gaat de trekzak weer in de kist tot de volgende keer.

Het materiaal wat je ergens leert, of het nou op een workshop of op les is moet je daarna zelf uitdiepen. Dat vraag motivatie, discipline, perfectionisme, een gezoende dosis zelfkritiek en heel veel oefenen. En dan echt oefenen, niet alleen maar een keer het deuntje spelen en daar genoegen mee nemen, maar de probleem punten aanpakken, nadenken over de interpretatie. En als je nieuwe stukken leert moet je wat je daarvoor gedaan hebt niet laten vallen maar blijven spelen of later er weer eens bij pakken.

Ik nam mezelf ook regelmatig op want dan blijkt dat het toch niet helemaal zo klinkt als je denkt terwijl je speelt. (Recent ook weer gedaan voor de CD opnames). Luisteren naar alle tonen: hoe vorm ik ze, vertraag of versnel ik niet (met metronoom werken!) ben ik tevreden over de legato en staccato, etc.

Voor mij waren er geen interessante mogelijkheden om regelmatig les te volgen dus ik zoog me tijdens een workshop vol met informatie en oefenmateriaal en daarna ging ik thuis hard mee aan de slag. Je motivatie is ook heel belangrijk: ikzelf wilde dansmuziek spelen op bals. Elk jaar op TEEU was er na de officiële programmatie wel de mogelijkheid om op het podium te kruipen en dit uit te proberen en daar oefende ik voor. En dansmuziek komt met vereisten: juiste cadans, juiste snelheid, door blijven spelen wat er ook gebeurt....

Maar laten we eerlijk zijn: slechts weinig mensen hebben de tijd en zin om zo ambitieus met muziek bezig te zijn. Ik leer nu viool en ik werk er lang niet zo hard aan als zou moeten. Het komt erop neer dat ik mijn deuntjes doorspeel voor de 2-wekelijkse les en van "echt werken" en oefeningen doen komt het niet zo veel. That's life. Jammer maar beetje bij beetje kom ik er toch wel. Ik profiteer van al het muzikale werk dat ik de afgelopen jaren al gedaan heb, ook al is het instrument nieuw.

Maar is het erg? Nee. Het zou alleen leuk zijn als er wat meer mensen op een echt ambitieuze manier trekzak zouden spelen. Ik denk dat je dat kunt stimuleren door workshops te programmeren met professionals uit binnen en buitenland die in hun les hun leerlingen aansporen om net iets verder te gaan. Die geen genoegen nemen met een groep die nootjes typt. Gelukkig is dat aanbod er, maar misschien zou het leuk zijn als dat er nog wat meer was voor begonners en gemiddelde groepen. Want ook op beginners niveau kun je hier al aan werken. En als je leerlingen een goede houding aanleert in het begin is de kans groter dat ze zo verder gaan.

_________________
"Elle les envoie autour du monde
Pour ramener la lune"

Materiaal van de workshop uitdiepen, jezelf opnemen, spelen met de metronoom, dat zijn een paar dingen die iedere muzikant die serieus vooruit wil op zijn instrument zou moeten doen. Dat ben ik helemaal met Fille eens.

Toonladders spelen, gebroken drieklanken, akkoordgrepen, het lijkt voor de hand liggend verplichte kost voor een ieder die aan muziek gaat doen. Maar in de trekzakwereld is dat heel vaak niet het geval.

Voor veel trekzakmensen staat de sociale component voorop. Meedoen met een clubje. Gezellig samen met een muzikale hobby bezig zijn. En ook vaak een stukje zelfontplooïng op muzikaal vlak waar het nog nooit van gekomen was. Want niet iedereen heeft het geluk gehad om als 8-jarige naar de muziekschool te zijn gestuurd.

Gezien vanuit het perspectief van een semi-beroepsmuzikant moet deze groep 'hobby-isten' keuzes maken, zich focussen, studeren en zich losmaken van de deunen- en de cijfertjesverslaving.

Prima om het eens van die kant te bekijken. Maar ik denk ook: wat hebben deze mensen toch een prachtige hobby. Ze reizen workshopweekenden en festivals af, ontmoeten daar geestverwanten, horen prachtige deuntjes die ze zelf ook graag willen spelen. Ze maken een droom waar: eindelijk spelen ze zelf een echt instrument!

Laat ze maar lekker veel workshops volgen: gezellig, inspirerend en cultureel vormend!

_________________
Spansen is normaal

Dat is absoluut waar. Ik heb vaak van dat soort mensen in mijn beginnersworkshops gehad in België. En één van de redenen dat ze juist volksmuziek/trekzak kiezen is dat je daar aan workshops mee mag doen zonder noten te kunnen lezen. (In België moet je op de muziekschool eerst een jaar solfège volgen voordat je een met een instrument mag aanschuiven.) Vaak waren het mensen die net met pensioen waren gegaan en dachten: nu ga ik eindelijk eens muziek maken.

Maar ik vind wel dat je in workshops voor dat soort publiek toch kan proberen om ze hun grenzen te laten verleggen. Als er iets is wat ik zou willen veranderen is het niet zozeer dat type spelers als wel hun docenten. Gezelligheid kan best samengaan met het aanbieden van iets meer dan alleen nootjes typen. Misschien moeten de docenten wat ambitieuzer worden. Maar als ik zie wie er les geeft constateer ik regelmatig dat de docenten zelf tot het "deunen verslavingspubliek" behoren en niet écht aan hun spel werken. Dat vind ik wel jammer. In mijn persoonlijke beleving schiet je dan toch een beetje tekort.

_________________
"Elle les envoie autour du monde
Pour ramener la lune"

Kom eens met een voorbeeld van het type docent dat het 'cijfertjes-typen' in stand houdt?! Volgens mij strookt het beeld dat je schetst absoluut niet (meer) met de werkelijkheid.

De docenten die ik ken en spreek zijn allemaal bewust bezig om de leerlingen beter bekend te maken met hun instrument. Het gaat dan over: akkoorden uitvogelen, toonladders spelen (gekruist en op 1 rij), loskomen van papier, deunen op het gehoor aanleren etc.

Uiteraard is een goede docent altijd bezig om zijn leerlingen de mogelijkheid te geven om hun grenzen te verleggen.

_________________
Spansen is normaal

Ten eerste @ fille: "gezoende dosis zelfkritiek" die houd ik erin! Prachtige typo

Ten tweede ben ik het echt met je eens dat er veel docenten zijn die best wat ambitieuzer mogen zijn, zonder dat het per se ten koste hoeft te gaat van de "gezellige sfeer" in de workshop. Tenminste, dat is wat ik zelf altijd heb ervaren als cursist. Heel vaak werden basisvaardigheden en muzikaliteit overgeslagen om er maar zoveel mogelijk deuntjes door te kunnen drukken.

Ik zou als cursist heel gelukkig worden van een docent die de tijd neemt om aan de hand van een nummer alle struikelpunten aan te pakken. Dit vraagt wel meer van een docent, omdat verschillende niveau's vaak andere struikelpunten kennen. Dat betekent dat de docent zijn lesaanbod moet differentiëren. En bijvoorbeeld eens aandacht besteden aan het leren studeren kan ook geen kwaad.

Volgens mij zijn er echt wel mogelijkheden om ook minder ambitieuze cursisten nuttige dingen mee te geven, zodat ze vanuit het plezier van het spelen telkens een stapje verder kunnen komen. En helaas wordt er ook (in ieder geval in de cursussen die ik heb gevolgd) bijna nihil aandacht besteedt aan het samen muziek maken. Je zit wel met een groepje muzikanten het een na het andere deuntje in te studeren, maar het echte plezier van samenspel en muzikaliteit mis ik dan toch.

_________________
luctor et emergo

Aan beide kanten zijn een hoop nuttige dingen gezegd, en ik heb even niet zo'n zin (noch de tijd) om een uitgebreid standpunt te formuleren,...maar ik vond het als leerling altijd erg prettig om te weten waarom we een bepaalde oefening/melodie doen. En dat we dan ook met name daarmee bezig zijn.
Ik heb ook geregeld workshops meegemaakt die zouden gaan over instrument en techniek, terwijl we dan een hele hoop tijd bezig zijn met "samenspel". Daar kwam ik niet voor. Je ziet dat soms ook wel op een podium in Nederland...best leuk samenspel, maar gewoon de eigen instrumentbeheersing is nog niet voldoende. Maar ja, als je er plezier in hebt waarom dan ook weer niet,..etc....en op een podium leer je het hardste....

In mijn lessen probeer ik de onderwerpen dan ook heel zuiver te houden. Deze oefening/melodie gaat hier en hier over, dan maakt het me ook weinig uit of het mooi samen klinkt, of dat er iets anders finaal fout gaat. Terwijl dat andere ook erg belangrijk kan zijn. Dat wordt dan vaak mijn volgende oefening/melodie-onderwerp.
W

_________________
"hoe dommer mensen zijn, hoe overtuigder ze zijn van hun eigen gelijk" Theo Maassen

Misschien zijn de dingen in NL dan verbeterd, want ik herinner me vooral de periode waarin iedereen die 5 minuten langer speelde dan een ander zichzelf als docent aanbood. Maar er zijn nog steeds docenten waarvan ik het eigen spel niet over om naar huis te schrijven vind, inclusief een aantal docenten die op TEEU heb lesgegeven. Maar ik ga hier liever geen namen noemen. Het wereldje is klein en uiteindelijk moeten leerlingen zelf ook maar de beslissing nemen of ze een docent goed genoeg vinden.

_________________
"Elle les envoie autour du monde
Pour ramener la lune"

Foto's van knoppendrukkers op Trek er es Uut Light 2013: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10201170372884700.1073741825.1331511356&type=1&l=750fb95905

Op aanraden van Campie heb ik een nieuwe camera gekocht, ik ben nog niet helemaal vertrouwd met alle mogelijkheden en instellingen ervan. Dus er zijn wat foto's bij waar wel wat op aan te merken valt. Excuses daarvoor.

_________________
Spansen is normaal

met name die portretten zijn erg sterk...

je vergat een woord,
W

_________________
"hoe dommer mensen zijn, hoe overtuigder ze zijn van hun eigen gelijk" Theo Maassen

Welnee hoor, die zijn niet verminkt.
Ze hebben alleen de grove maling gehad en moeten nu nog worden afgemaakt.

_________________
ik wil met jou wel dansen maar m'n knieën knarsen zo...

Nou nou, campie, niet iedereen die verminkt is hoeft te worden afgemaakt; dat is wel heel erg 1943!

W

_________________
"hoe dommer mensen zijn, hoe overtuigder ze zijn van hun eigen gelijk" Theo Maassen

Oei, Wouter is op oorlogspad.

_________________
Als leiden lijden wordt, kun je het niet meer volgen.